احادیث امام صادق علیه السلام

امام صادق عليه السلام : دوستى [خدا] برتر از ترس [از خدا ]است .

امام صادق عليه السلام : خداوند عز و جل به داوود عليه السلاموحى كرد : «اى داوود ! به من شادمان باش و از يادم لذّت ببر و با مناجات من متنعّم شو كه به زودى ، خانه را از فاسقانْ خواهم پرداخت و نفرين خود را بر ظالمان قرار خواهم داد» .

امام صادق عليه السلام : دل ، حرم خداست . پس در حرم خدا ، جز خدا را جاى مده .

امام صادق عليه السلام : بارالها! با رحمت خود كه با آن ، همه نيكى ها را براى اوليايت گِرد آورده اى و با آن ، بدى ها را از دوستانت دور ساخته اى ، مرا درياب .

امام صادق عليه السلام : ايمانِ كسى براى خدا خالص نمى شود ، تا آن كه خداوند ، نزدش از خودش ، پدرش ، مادرش ، فرزندانش ، خانواده اش و هر آنچه از مردم دارد ، محبوب تر باشد .

فلاح السائل ـ در پاسخ امام صادق عليه السلام به سؤال از معناى صدق ـ : صدق ، يعنى جز خدا را به جاى او برنگزينى ؛ چرا كه خداى متعال ، شما را برگزيده است . پس چون او تو را برگزيده ، تو هم او را برگزين و هوا و دنياى خودت را به جاى او مگزين .

امام صادق عليه السلام ـ در دعايش ـ : بارالها ! صداها فرو نشست و جنبش ها آرام گرفت و هر دوستى ، با محبوب خود خلوت كرد . من نيز با تو خلوت كرده ام . تو محبوب منى . پس [تحفه] خلوت امشب مرا با خود ، رهايى از دوزخْ قرار ده .

امام صادق عليه السلام ـ در دعايش ـ : بارالها ! اى صاحب كرامت و جلال ! قلبم را از دوستى تو، ترس از تو ، تصديق تو و ايمان به تو ، هراس از تو و اشتياق به خودت سرشار كن . بارالها ! ديدارت را محبوبم ساز و برايم در ديدارت ، بهترين رحمت و بركت را قرار ده .

امام صادق عليه السلام ـ در دعايش ـ : سرورم ! من گرسنه دوستى توام و سير نمى شوم . من تشنه دوستى توام و سيراب نمى شوم . آه ، چه اشتياقى دارم به آن كه مرا مى بيند و من او را نمى بينم ! اى محبوبِ آن كه او را دوست بدارد ! اى روشنى چشم آن كه به او پناه ببرد و يكسره به او بپيوندد ! تو
تنهايى و بى كسىِ مرا در ميان آدميزادگان مى بينى . پس بر محمد و آل محمد ، درود بفرست و مرا بيامرز و وحشتم را به اُنس بدل كن و به تنهايى و غربتم ، رحم نما .

امام صادق عليه السلام : بندگان ، سه گونه اند : مردمى كه از سرِ ترس ، خدا را مى پرستند كه اين، پرستش بندگان است. مردمى ، خداوند عز و جل را براى به دست آوردن پاداش مى پرستند كه اين ، پرستش مزدبگيران است . مردمى كه خداوند عز و جل را براى آن كه دوستش دارند ، مى پرستند . پس اين ، پرستش آزادگان است و برترين نوعِ پرستش است .