عنه عليه السلام : اُنظُر إلى كُلِّ مَن لا يُفيدُكَ مَنفَعَةً في دينِكَ فَلا تَعتَدَّنَّ بِهِ ، و لا تَرغَبَنَّ فى
¨
صُحبَتِهِ ؛ فَإِنَّ كُلَّ ما سِوَى اللّه ِ تَبارَكَ و تَعالى مُضمَحِلٌّ وَخيمٌ عاقِبَتُهُ .
امام صادق عليه السلام : بنگر ، هركه در دينت به تو سودى نمى رساند ، به او توجّه مكن و به مصاحبت او رغبت منما ؛ زيرا هرچه جداى از خداوند تبارك وتعالى است ، نابود شونده و بد فرجام است .
الإمام الصادق عليه السلام ـ فيما يُنسَبُ إلَيهِ في مِصباحِ الشَّريعَةِ ـ : اِحذَر أن تُؤاخِيَ مَن أرادَكَ لِطَمَعٍ أو خَوفٍ أو أكلٍ أو شُربٍ ، وَاطلُب مُؤاخاةَ الأَتقِياءِ ـ ولَو في ظُلُماتِ الأَرضِ ـ وإن أفنَيتَ عُمُرَكَ لِطَلَبِهِم ؛ فَإِنَّ اللّه َ عز و جل لَم يَخلُق عَلى وَجهِ الأَرضِ أفضَلَ مِنهُم بَعدَ النَّبِيِّينَ صَلَواتُ اللّه ِ عَلَيهِم وَالأَولِياءِ ، وما أنعَمَ اللّه ُ عَلَى العَبدِ بِمِثلِ ما أنعَمَ بِهِ مِنَ التَّوفيقِ لِصُحبَتِهِم ؛ قالَ اللّه ُ عز و جل : «الْأَخِلاَّءُ يَوْمَـئذِ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلاَّ الْمُتَّقِينَ »
.
امام صادق عليه السلام ـ بنا بر آنچه در مصباح الشريعة به ايشان نسبت داده شده است ـ : از برادرى كردن با آن كه براى طمعى ، يا از ترس ، يا براى خوردن و نوشيدنىْ تو را مى خواهد ، بپرهيز . جوياى برادرى با پرهيزگاران باش ، گرچه در تاريكى هاى[زير ]زمين باشد و[گرچه ]عمرخودرادرجستجوشان به سر آورى ؛ زيرا خداوند عز و جل ، بر گستره زمين ، پس از پيامبران ـ صلوات اللّه عليهم ـ و اوليا ، كسى برتر از آنان نيافريده است و خداوند به بنده اى نعمتى همانند توفيق مصاحبت با آنان ، نداده است . خداوند عز و جلمى فرمايد : «آن روز ، دوستان ـ جز پرهيزگاران ـ دشمن يكديگرند» .
الإمام الصادق عليه السلام : كانَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام إذا صَعِدَ المِنبَرَ قالَ : يَنبَغي لِلمُسلِمِ أن يَتَجَنَّبَ مُؤاخاةَ ثَلاثَةٍ : الماجِنِ الفاجِرِ ، وَ الأَحمَقِ ، وَ الكَذّابِ .
فَأَمَّا الماجِنُ الفاجِرُ فَيُزَيِّنُ لَكَ فِعلَهُ ، و يُحِبُّ أنَّكَ مِثلُهُ ، و لا يُعينُكَ عَلى أمرِ دينِكَ و مَعادِكَ ، و مُقارَبَتُهُ جَفاءٌ و قَسوَةٌ ، و مَدخَلُهُ و مَخرَجُهُ عارٌ عَلَيكَ .
و أمَّا الأَحمَقُ فَإِنَّهُ لا يُشيرُ عَلَيكَ بِخَيرٍ ، و لا يُرجى لِصَرفِ السّوءِ عَنكَ و لَو أجهَدَ نَفسَهُ ، و رُبَّما أرادَ مَنفَعَتَكَ فَضَرَّكَ ، فَمَوتُهُ خَيرٌ مِن حَياتِهِ ، و سُكوتُهُ خَيرٌ مِن نُطقِهِ ، و بُعدُهُ خَيرٌ مِن قُربِهِ .
وأمَّا الكَذّابُ فَإِنَّهُ لا يَهنَؤُكَ مَعَهُ عَيشٌ ، يَنقُلُ حَديثَكَ ، و يَنقُلُ إلَيكَ الحَديثَ ، كُلَّما أفنى اُحدوثَةً مَطَرَها بِاُخرى مِثلِها ، حَتّى أنَّهُ يُحَدِّثُ بِالصِّدقِ فَما يُصَدَّقُ ، و يُفَرِّقُ بَينَ النّاسِ بِالعَداوَةِ فَيُنبِتُ السَّخائِمَ فِي الصُّدورِ . فَاتَّقُوا اللّه َ عز و جلوَ انظُروا لِأَنفُسِكُم .
امام صادق عليه السلام : چون امير مؤمنان بر منبر بالا مى رفت ، مى فرمود : «شايسته مسلمان ، آن است كه از برادرى با سه تن بپرهيزد : بدكارِ بى شرم ، احمق و دروغگو .
امّا بدكارِ بى شرم ، رفتار خود را برايت مى آرايد و دوست دارد كه تو نيز چون او باشى ، در كار دين و قيامتت به تو كمك نمى كند و نزديك شدن به او ، مايه جفا و سخت دلى است و رفت و آمدش ننگى است براى تو .
امّا احمق ، تو را به خيرى راهنمايى نمى كند ، و گرچه خود را رنجه و خسته كند ، انتظار آن كه بدى را از تو دور كند ، از او نمى رود و چه بسا بخواهد به تو سودى برساند ، امّا به تو ضرر بزند ؛ پس مرگش بهتر از زندگى اش و خاموشى اش بهتر از سخن گفتنش و دورى اش بهتر از نزديكى اش است .
امّا دروغگو ، با او زندگى برايت گوارا نخواهد بود . سخنت را پيش ديگران مى برد و سخن ديگران را نزد تو مى آورد . هرگاه دروغى ببافد و آن را به سر رساند ، آن را با دروغ ديگرى همچون آن ، درمى پيوندد ، تا آن جا كه گاه ، سخنِ راست مى گويد ؛ امّا تصديقش نمى كنند . ميان مردم ، با دشمنى جدايى مى اندازد و در دل ها تخم كينه مى كارد . پس ، از خداى عز و جلبترسيد و خود را بپاييد» .
الإمام الصادق عليه السلام : إنَّما سُمّوا إخوانا لِنَزاهَتِهِم عَنِ الخِيانَةِ ، وسُمّوا أصدِقاءَ لِأَنَّهُم تَصادَقوا حُقوقَ المَوَدَّةِ .
امام صادق عليه السلام : [دوستان] به دليل دورى شان از خيانت ، «برادر» و به دليل پاسداشتِ حقوق دوستى و راستى ، «صَديق» ناميده شده اند .
امام صادق عليه السلام : خداوندِ والا نام ، حافظِ كسى است كه دوست خود را حفظ كند .
امام صادق عليه السلام : چه قدر براى انسان ، زشت است كه برادرش حقّ دوستى او را بشناسد ؛ امّا او حقّ برادرش را نشناسد!
الإمام الصادق عليه السلام : ما مِن مُؤمِنٍ يَخذُلُ أخاهُ وهُوَ يَقدِرُ عَلى نُصرَتِهِ إلاّ خَذَلَه
اللّه ُ فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ .
امام صادق عليه السلام : هرگاه مؤمنى ، برادر مؤمنش را ـ در حالى كه توانايى يارى دادنِ او را دارد ـ تنها گذارد ، خداوند ، او را در دنيا و آخرت ،
تنها خواهد گذاشت .
الإمام الصادق عليه السلام : مَن عَظَّمَ دينَهُ عَظَّمَ إخوانَهُ ، ومَنِ استَخَفَّ بِدينِهِ استَخَفَّ بِإِخوانِهِ .
امام صادق عليه السلام : هركه دين خود را بزرگ شمارد ، برادران خود را بزرگ مى شمارد و هركه دين خود را سبك شمارد ، برادران خود را سبك مى شمارد .
عنه عليه السلام : مَن قالَ لِأَخيهِ المُؤمِنِ : «مَرحَبا» ، كَتَبَ اللّه ُ تَعالى لَهُ مَرحَبا إلى يَومِ القِيامَةِ .
امام صادق عليه السلام : هركه به برادر مؤمن خود ، خوش آمدى بگويد ، خداوند متعال برايش تا روز قيامت ، آفرين خواهد نوشت .
الإمام الصادق عليه السلام : اُذكُروا أخاكُم إذا غابَ عَنكُم بِأَحسَنَ ما تُحِبّونَ أن تُذكَروا بِهِ إذا غِبتُم عَنهُ .
امام صادق عليه السلام : در نبود برادرتان ، به بهترين شكلى كه دوست داريد در نبودتان از شما ياد كند ، از او ياد كنيد .