امام صادق عليه السلام : هر كه دوستى اش نسبت به ما شديدتر شود ، زنْ دوستى اش شديدتر مى گردد .
الإمام الصادق عليه السلام : قالَ موسَى بنُ عِمرانَ عليه السلام : يا رَبِّ ، أيُّ الأَعمالِ أفضَلُ عِندَكَ ؟ قالَ : حُبُّ الأَطفالِ ؛ فَإِنّي فَطَرتُهُم عَلى تَوحيدي ، فَإِن أمَتُّهُم أدخَلتُهُم بِرَحمَتي جَنَّتي .
امام صادق عليه السلام : موسى بن عمران عليه السلام گفت : «پروردگارا ! كدام يك از اعمال ، نزدت برتر است ؟» . خداوند فرمود : دوست داشتن كودكان ، كه آنان را بر توحيد خود سرشته ام و چون آنان را بميرانم ، به رحمت خويش ، آنان را به بهشت خود وارد مى كنم .
عنه عليه السلام : جاءَ رَجُلٌ إلَى النَّبِيِّ صلي الله عليه و آله فَقالَ : ما قَبَّلتُ صَبِيّا قَطُّ . فَلَمّا وَلّى قالَ رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله : هذا رَجُلٌ عِندي إنَّهُ مِن أهلِ النّارِ .
امام صادق عليه السلام : مردى نزد پيامبر خدا آمد و گفت : «هرگز كودكى را نبوسيده ام» . چون آن مرد رفت ، پيامبر خدا فرمود : «به نظر من ، اين مرد ، دوزخى است» .
امام صادق عليه السلام : خداوند به بنده اى كه به فرزندش محبّت شديد دارد ، رحم مى كند .
الإمام الصادق عليه السلام ـ لِداودَ بنِ سَرحان ـ : يا داودُ ، إنَّ خِصالَ المَكارِمِ بَعضُها مُقَيَّدٌ بِبَعضٍ ، يَقسِمُهَا اللّه ُ حَيثُ يَشاءُ . . . وَ التَّوَدُّدُ إلَى الجارِ وَ الصّاحِبِ .
امام صادق عليه السلام ـ به داوود بن سَرحان ـ : اى داوود ! صفت هاى اخلاقى والا به يكديگر پيوسته اند كه خداوند ، آن جا كه بخواهد ، آنها را قسمت مى كند ... و [از جمله آنهاست :] ابراز دوستى به همسايه و دوست .
الإمام الصادق عليه السلام ـ كانَ يَقولُ ـ : اِصحَب مَن تَتَزَيَّنُ بِهِ ، و لا تَصحَب مَن يَتَزَيَّنُ بِكَ .
امام صادق عليه السلاممى فرمود : با كسى مصاحبت كن كه خودت را بدو بيارايى . با كسى مصاحبت مكن كه خود را به تو مى آرايد .
الأمالي للصدوق عن العلاء بن الفضيل عَنِ الإِمامِ الصّادِقِ عليه السلام : مَن أحَب
كافِرا فَقَد أبغَضَ اللّه َ ، ومَن أبغَضَ كافِرا فَقَد أحَبَّ اللّه َ . ثُمَّ قالَ عليه السلام : صَديقُ عَدُوِّ اللّه ِ عَدُوُّ اللّه ِ .
الأمالى صدوق ـ به نقل از علاء بن فُضَيل، از امام صادق عليه السلام ـ : «هركس كافرى
را دوست بدارد ، با خدا دشمنى كرده است و هركه با كافرى دشمنى كند ، خدا را دوست داشته است» .
سپس فرمود : «دوستِ دشمن خدا ، دشمن خداست» .
(وَ لاَ تَرْكَنُواْ إِلَى الَّذِينَ ظَـلَمُواْ فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَ مَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِيَآءَ ثُمَّ لاَ تُنصَرُونَ ) .
امام صادق عليه السلام ـ در تفسير آيه «به ستمكاران ، ميل مكنيد كه آتش مى سوزاندتان» ـ : مقصود ، شخصى است كه نزد سلطانى مى رود و به مقدارى كه سلطان ، دستش را در كيسه اش مى كند تا به او عطايى بدهد ، آرزومند زنده ماندنش است .
الإمام الصادق عليه السلام : أربَعٌ يَذهَبنَ ضَياعا : مَوَدَّةٌ تُمنَحُ مَن لا وَفاءَ لَهُ ، و مَعروفٌ يوضَعُ عِندَ مَن لا يَشكُرُهُ ، و عِلمٌ يُعَلَّمُ مَن لا يَستَمِعُ لَهُ ، و سِرٌّ يودَعُ مَن لا حَضانَةَ لَهُ .
امام صادق عليه السلام : چهار چيزْ هدر مى رود : دوستى اى كه نثار شخص بى وفا شود ؛ نيكى كردن در حقّ آن كه سپاس آن را نمى گزارد ؛ آموختن دانش به آن كه بدان گوش نمى سپارد؛ و رازى كه با شخص كم ظرفيت در ميان گذاشته شود .
الإمام الصادق عليه السلام : ألا كُلُّ خُلَّةٍ كانَت فِي الدُّنيا في غَيرِ اللّه ِ فَإِنَّها تَصيرُ عَداوَةً يَومَ القِيامَةِ .
امام صادق عليه السلام : هان ! هر دوستى اى كه در دنيا در راه خدا نباشد ، روز قيامت به دشمنى تبديل مى گردد .