احادیث امام صادق علیه السلام

امام صادق عليه السلام : مردم ، خداوند عز و جلرا سه گونه مى پرستند : طبقه اى خدا را به اميد پاداشش مى پرستند كه اين ، پرستش آزمندان است و [انگيزه] آن ، آزمندى است . ديگرانى ، خدا را از ترس دوزخ مى پرستند كه اين ، پرستش بندگان است و [انگيزه] آن ، ترس. ليكن من ، خداى عز و جل را از سرِ دوستى اش مى پرستم كه اين ، پرستش بزرگواران است و [انگيزه] آن ، ايمنى است ؛ چون كه خداوند عز و جلمى فرمايد : «آنان در آن روز ، از هراس ، ايمن هستند» . نيز به سبب اين گفته خداى عز و جل : «بگو : اگر خدا را دوست مى داريد، از من پيروى كنيد تا دوستتان بدارد و گناهان شما را
بيامرزد» . پس هركه خدا را دوست بدارد ، خداوند عز و جل ، دوستش خواهد داشت و هركه خداوند عز و جلدوستش بدارد ، از آن افرادِ ايمن ، به شمار خواهد رفت .

امام صادق عليه السلام : اگر مردم از فضيلت شناختِ خداى عز و جل باخبر مى شدند ، به نعمت ها و خوشى هاى زندگى دنيوى كه خداوند ، دشمنان را از آن
برخوردار ساخته است ، چشم نمى دوختند و دنيايشان از آنچه با گام هايشان بر آن پاى مى نهند نيز كمتر مى شد و با نعمت معرفت خدا عز و جلمتنعّم مى شدند و از آن ، لذّت مى بردند ؛ لذّت بردنِ كسى كه همواره در باغ هاى بهشت ، در كنار اولياى خداست!
در حقيقت ، شناخت خدا ، مونسى در برابر هر بى كسى ، همدمى در برابر هر تنهايى ، نورى در برابر هر تاريكى ، نيرويى در برابر هر ناتوانى ، و درمانى براى هر بيمارى است!

مصباح الشريعة ـ در سخنى كه به امام صادق عليه السلاممنسوب است ـ : پيكر عارف ، با خَلق ، و قلبش با خداست . اگر چشم به هم زدنى قلبش از خداوند متعال غافل شود ، از اشتياق به او خواهد مُرد . عارف ، امينِ سپرده هاى خداوند متعال ، گنجينه رازهايش ، معدن نورش ، راهنماى رحمت او بر خلقش ، حامل علومش ، و ترازوى فضل و عدلش است . از خلق و خواسته و دنيا بى نياز است و مونسى جز خدا ندارد و نطق ، اشاره و دم زدنش جز با خدا ، از خدا ، براى خدا و همراه خدا نيست . پس او در باغ هاى قُدسِ خدا گام مى زند و از لطائف فضلش بهره مند مى شود . معرفت ، ريشه اى است كه شاخه اش ايمان است .

امام صادق عليه السلام ـ در دعايش هنگام رفتن به نزد منصور ، خليفه عباسى ـ : بارالها ! ... مى دانم برترين توشه رهرو به سوى تو ، اراده استوار و فروتنى يارى خواهانه است ، و اينك ، قلبم با اراده اى استوار و فروتنى متواضعانه با تو رازگويى مى كند .

امام صادق عليه السلام ـ در دعايش به هنگام بامداد ـ : بارالها ! مى دانم كه برترين توشه رهرو به سوى تو ، اراده استوار ، نيّت خالصانه و ضمير پاك است .

امام صادق عليه السلام ـ در دعايش به هنگام رسيدن ماه رمضان ـ : [خدايا! ]بر محمّد و آل محمّد ، درود بفرست و قلبم را به شكوهمندىِ جايگاهت مشغول بدار و محبّتت را بر آن بفرست، تا در حالى ديدارت كنم كه از رگ هاى گردنم، خونْ بيرون مى زند .

امام صادق عليه السلام : بارالها ! قلبم را از محبّت نسبت به خودت ، ترس از خودت ، تصديق و ايمان به خودت ، هراس از خودت و شوق به خودت ، لبريز ساز ، اى صاحب جلال و كرامت !

امام صادق عليه السلام : پس از تشهّد و پايان دادن دو ركعت نماز طواف واجب ، اين دعا را مى خوانى : بارالها ! به سبب فرمانبرى ام از تو و فرمانبرى ام از پيامبرت به من رحم كن . بارالها ! مرا از تجاوز به حدودت بازدار و مرا از كسانى قرار ده كه دوستت دارند و پيامبرت و فرشتگانت و بندگان صالحت را نيز دوست دارند .

امام صادق عليه السلام : هرگاه بنده خالصانه توبه كند ، خداوند ، او را دوست مى دارد و گناهانش را در دنيا و آخرت بر او مى پوشاند .

مكارم الأخلاق ـ به نقل از عثمان بن عيسى ، از كسى كه اين حديث را از امام صادق عليه السلامبرايش نقل كرد ـ : به حضرت گفتم : محبوب ترين خلق در نزد خدا كيست ؟
فرمود : «فرمانبرترينِ آنان نسبت به خدا» .