عنه عليه السلام : تَعَلَّموا القرآنَ فإنَّهُ أحسَنُ الحَديثِ ، و تَفَقَّهوا فيهِ فإنّهُ رَبيعُ القُلوبِ ، و استَشفوا بنُورِهِ فإنّهُ شِفاءُ الصُّدورِ .
امام على عليه السلام : قرآن بياموزيد كه بهترين سخن است و در آن دانا شويد كه بهار دل هاست و از نور آن شفا جوييد كه شفاى سينه هاست.
عنه عليه السلام : إنّ اللّه َ قد أوضَحَ لَكُم سَبيلَ الحَقِّ و أنارَ طُرُقَهُ ، فشِقوَةٌ لازِمَةٌ أو سَعادَةٌ دائمَةٌ .
امام على عليه السلام : خداوند جاده حقّ را براى شما آشكار ساخته و راه هايش را روشن نموده است. پس، [اينك دو راه بيش نيست] يا بدبختىِ هميشگى است و يا خوشبختىِ پاينده!
امام على عليه السلام ـ در وصف ايمان ـ فرمود : راه ايمان روشن ترين راه است و [چراغش ]پر نورترين چراغ.
عنه عليه السلام : أشهَدُ أنّ مُحمّدا عَبدُهُ و رَسولُهُ، أرسلَهُ بالدِّينِ المَشهورِ ، و العِلمِ المَأثورِ ،
و الكِتابِ المَسطورِ ، و النُّورِ السّاطِعِ ، و الضِّياءِ اللاّمِعِ .
امام على عليه السلام : گواهى مى دهم كه محمّد بنده و فرستاده خداست، او را با دينى شناخته شده و نشانه اى پديدار و كتابى نبشته و نورى درخشان و پرتوى تابان فرستاد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : ألا و إنَّ لكُلِّ مَأمومٍ إماما
يَقتَدي بهِ و يَستَضيءُ بنُورِ عِلمِهِ .
امام على عليه السلام : هان! هر پيروى را پيشوايى است كه از او پيروى مى كند و از نور دانشش پرتو مى گيرد.
عنه عليه السلام : إنّما مَثَلي بَينَكُم كمَثَلِ السِّراجِ في الظُّلمَةِ ؛ يَستَضيءُ بهِ مَن وَلَجَها .
امام على عليه السلام : در حقيقت، حكايتِ [وجود ]من در ميان شما، حكايتِ چراغ در تاريكى است كه هر كس به تاريكى درآيد از نور آن چراغ بهره مى گيرد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في وَصفِ سالِكِ الطَّريقِ إلَى اللّه ِ سبحانَهُ ـ : قَد أحيا عَقلَهُ ، و أماتَ نَفسَهُ ؛ حتّى دَقَّ جَليلُهُ، و لَطُفَ غَليظُهُ، و بَرَقَ لَهُ لامِعٌ كَثيرُ البَرقِ ، فأبانَ لَهُ الطَّريقَ ، و سَلَكَ بهِ السَّبيلَ ، و تَدافَعَتهُ الأبوابُ إلى بابِ السَّلامَةِ و دارِ الإقامَةِ .
امام على عليه السلام ـ در وصف رهرو راه خداى سبحان ـ فرمود : خردش را زنده كرد و نَفْسش را ميراند، تا جايى كه ستبرى و درشتى پيكر او زار و نحيف شد و برقى پر نور برايش درخشيد و راه را براى او هويدا نمود و در پرتو آن، راه پيمود و دروازه ها يكى پس از ديگرى او را پيش راندند تا به دروازه سلامت و سراى ماندگارى رسيد.
عنه عليه السلام ـ و هُو يَذكُرُ فَضائلَهُ بَعدَ وَقعَةِ النَّهرَوانِ ـ : فقُمتُ بالأمرِ حِينَ فَشِلوا ، و تَطَلَّعتُ حِينَ تَقَبَّعوا .
، و نَطَقتُ حِينَ تَعتَعوا .
، و مَضَيتُ بنُورِ اللّه ِ حِينَ وَقَفوا .
امام على عليه السلام ـ در برشمردن فضايل خود ، بعد از جنگ نهروان ـ فرمود : زمانى كه مسلمانان ناتوان بودند، من به يارى اسلام برخاستم و آنگاه كه همه سر در لاك خود فرو داشتند من سر بر داشتم و آن زمان كه همه الكن بودند، من به سخن آمدم و در آن وقت كه همه متوقف بودند من با [مدد ]نور خدا پيش رفتم.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : أكثِرْ صَمتَكَ يَتَوفَّرْ فِكرُكَ ، و يَستَنِرْ قَلبُكَ ، و يَسلَمِ النّاسُ مِن يَدَيكَ .
امام على عليه السلام : بسيار خموشى گزين تا انديشه ات بارور شود و دلت روشنايى گيرد و مردم از دست تو در امان مانند.
امام على عليه السلام : با هر امر حقّى، حقيقتى است و با هر امر درستى، نورى.