احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام ـ آنگاه كه خبر حمله سپاه معاويه به شهر انبار را شنيد و در خطبه اى مردم را به جهاد فرا خواند، اما آنان از جاى نجنبيدند ـ فرمود : اى مرد نمايان نامرد! انديشه هايتان چون كودكان و خردهايتان به مانند خرد نوعروسان است. كاش شما را نمى ديدم و با شما آشنا نمى شدم، آشنايى اى كه به خدا قسم، پشيمانى با خود آورد و غم و اندوه به بار نشاند. خدا شما را بكشد! دلم را آكنده از چرك و سينه ام را لبريز از خشم كرديد و جرعه هاى غم و اندوه را پياپى به من نوشانديد و با نافرمانى و دست شستن از كمك و يارى، رأى و تدبير مرا تباه (بى اثر) ساختيد.

امام على عليه السلام ـ در وصف كسى كه بر مسند داورى ميان مردم مى نشيند در حالى كه شايستگى اين كار را ندارد ـ فرمود : ··· و ديگر مردى است كه انبوهى از جهل و نادانى را در خود فراهم آورده، در ميان نادانان امّت مى تازد، در تيرگى هاى فتنه و گمراهى مى شتابد، در راه ايجاد صلح و آشتى ميان مردم كور است، مردم نمايان او را دانشمند مى نامند، در حالى كه نادانى بيش نيست.

امام على عليه السلام : خوابْ مايه آسودن از درد و رنج است و هم سنخ (برادر) آن مرگ است.

امام على عليه السلام : كسى كه با معده سنگين بخوابد، رؤياهايش او را دروغزن معرّفى مى كنند .

امام على عليه السلام : هر كه از شبيخون [مرگ ]بترسد، خوابش كم شود.

امام على عليه السلام : چه بسيار خواب ها[ى شبانه ]كه تصميمات روز را برهم زده است.

امام على عليه السلام : بد طلبكارى است خواب، عمر كوتاه را به فنا مى دهد و پاداشى فراوان را از كف انسان مى برد.

امام على عليه السلام : هركه خواب شبش زياد باشد، كارى را از دست دهد كه در روزش نتواند جبران كند.

امام على عليه السلام : مسلمان در حال جنابت نمى خوابد و جز با طهارت به خواب نمى رود؛ زيرا روح مؤمن به سوى خداوند عزّ و جلّ مى رود و خدا آن را مى پذيرد و بركتش مى دهد و چنانچه اجلش رسيده باشد، آن را در پناه رحمت خود قرار مى دهد و اگر هنوز اجلش نرسيده باشد، آن را به همراه فرشتگان امين خود مى فرستد و آن را به كالبدش بر مى گردانند.

امام على عليه السلام : هر كس وقتى به بسترش مى رود سوره «قل هو اللّه احد» را بخواند، خداوند عزّ و جلّ پنجاه هزار فرشته بر او بگمارد تا در آن شب از وى پاسدارى كنند.