امام على عليه السلام : آنچه از دنيايت [به سوى آخرت ]پيش فرستى از آن توست و آنچه از خود بر جاى گذارى از آنِ دشمن است.
امام على عليه السلام : در حقيقت از دارايى تو همان متعلّق به توست كه براى آخرتت پيش فرستى و آنچه پس از خود بگذارى از آنِ وارث است.
عنه عليه السلام ـ في وصيَّتِهِ لابنهِ الحسنِ عليه السلام ـ : إنّما لكَ مِن دُنياكَ ما أصلَحتَ بهِ مَثواكَ ، فأنفِقْ في حَقٍّ و لا تَكُن خازِنا لِغَيرِكَ .
امام على عليه السلام ـ در سفارش به فرزند بزرگوارش حسن عليه السلام ـ فرمود : در حقيقت بهره تو از دنيايت همان است كه با آن آخرتت را بسازى. پس در راه حق خرج كن و خزانه دار ديگران مباش.
عنه عليه السلام ـ أيضا ـ : و اعلَمْ أنّ أمامَكَ طَريقا ذا مَسافَةٍ بَعيدَةٍ ، و مَشَقَّةٍ شَديدَةٍ ، و أنّهُ لا غِنى بكَ فيهِ عن حُسنِ الارتِيادِ ، و قَدرِ (قَدِّرْ) بلاغِكَ مِن الزّادِ ، مَع خِفَّةِ الظَّهرِ ، فلا تَحمِلَنَّ على ظَهرِكَ فَوقَ طاقَتِكَ ، فيَكون
ثِقلُ ذلكَ وَبالاً علَيكَ ، و إذا وَجَدتَ مِن أهلِ الفاقَةِ من يَحمِلُ لكَ زادَكَ إلى يَومِ القِيامَةِ ـ فيُوافِيكَ بهِ غَدا حَيثُ تَحتاجُ إلَيهِ ـ فاغتَنِمْهُ و حَمِّلْهُ إيّاهُ ، و أكثِرْ مِن تَزويدِهِ و أنتَ قادِرٌ علَيهِ ، فلَعلَّكَ تَطلُبُهُ فلا تَجِدُهُ ، و اغتَنِمْ مَنِ استَقرَضَكَ في حالِ غِناكَ ، ليَجعَلَ (يَحصَلَ) قَضاءهُ لكَ في يَومِ عُسرَتِكَ .
امام على عليه السلام ـ در سفارش به حضرت حسن عليه السلام ـ نوشت : بدان كه تو راهى دور و دراز و پر مشقّت در پيش دارى و در پيمودن اين راه از عمل پسنديده و توشه اى چندان كه تو را سبكبار به منزل رساند بى نياز نيستى. پس بيش از توانت بر پشت خود بار مَنهِ كه سنگينى آن تو را بيازارد و هرگاه نيازمندى يافتى كه توشه تو را تا روز قيامت بر دوش كشد و فردا كه به آن نياز دارى آن را به تو تحويل دهد، وجود او را غنيمت دان و بار خويش را بر دوش او نِه و تا جايى كه مى توانى او را بار كن؛ زيرا چه بسا كه او را دگر باره بجويى و نيابى و نيز وجود كسى را كه در روزگار توانگريت از تو وام خواست غنيمت بدان تا در روز تنگ دستيت [روز قيامت] آن را به تو پس دهد.
عنه عليه السلام : إنّ العَبدَ إذا ماتَ قالَتِ المَلائكَةُ: ما قَدَّمَ ؟ و قالَ النّاسُ : ما أخَّرَ ؟ فقَدِّموا فَضلاً يَكُن لَكُم ، و لا تُؤَخِّروا كَلاًّ يَكُن علَيكُم .
امام على عليه السلام : هرگاه آدمى بميرد فرشتگان گويند : چه پيش فرستاد؟ و مردم گويند : چه باقى گذاشت؟ پس، چيزى براى خود پيش فرستيد تا از آنِ شما باشد و همه را بعد از خود باقى مگذاريد كه وبال شما خواهد بود.
امام على عليه السلام : هر كه به عوض يقين داشته باشد، داد و دهش كند.
امام على عليه السلام : بسى پيش فرستاده شده اى كه عوضش باز آيد.
عنه عليه السلام : إذا قَدَّمتَ مالَكَ لآخِرَتِكَ و استَخلَفتَ اللّه َ سبحانَهُ على مَن خَلَّفتَهُ مِن بَعدِكَ ، سَعِدتَ بما قَدَّمتَ ، و أحسَنَ اللّه ُ لكَ الخِلافَةَ على مَن خَلَّفتَ .
امام على عليه السلام : هرگاه مال خود را براى آخرتت پيش فرستى و خداى سبحان را جانشين خويش بر بازماندگانت قرار دهى، خود به سبب آنچه پيش فرستاده اى خوشبخت گردى و خداوند هم درباره بازماندگانت، تو را نيكو جانشينى كند.
امام على عليه السلام : آنچه از مال و داراييت [كه از دست دهى و ]تو را پند (تجربتى) آموزد از دست نرفته است.
امام على عليه السلام : كسى كه مالى را انفاق نكند آن مال [در حقيقت ]به او روزى نشده است.