الإمام الصادق عليه السلام : مَنِ احتَشَمَ أخاهُ حَرُمَت وُ صلَتُهُ ، و مَنِ اغتَمَّهُ سَقَطَت حُرمَتُهُ .
امام صادق عليه السلام : هركه برادرش را خجالت دهد ، پيوند با او نارواست و هركه غمگينش سازد ، حرمتش شكسته است .
امام صادق عليه السلام : هرگاه شخص [از سر تنگ دلى و درد] به برادر مؤمنش اُف بگويد ، از [حريم ]دوستى اش بيرون مى رود .
الإمام الصادق عليه السلام : لا تُشاوِر أحمَقَ ، و لا تَستَعِن بِكَذّابٍ ، و لا تَثِق بِمَوَدَّةِ مَلولٍ ؛ فَإِنَّ . . . المَلولَ أوثَقَ ما كُنتَ بِهِ خَذَلَكَ ، و أوصَلَ ما كُنتَ لَهُ قَطَعَكَ .
امام صادق عليه السلام : با هيچ احمقى مشورت مكن ، از هيچ دروغگويى يارى مخواه و به دوستى هيچ افسرده دلى ، اعتماد مكن ؛ زيرا ... افسرده دل ، زمانى كه بيشترين اتكا را به او داشته باشى ، تو را وامى گذارد و هنگامى كه بيشترين پيوند را با او دارى ، از تو مى بُرَد .
الإمام الصادق عليه السلام : لا يَطمَعَنَّ ذُو الكِبرِ فِي الثَّناءِ الحَسَنِ . . . و لاَ المُستَهزِئُ بِالنّاسِ في صِدقِ المَوَدَّةِ .
امام صادق عليه السلام : شخص متكبّر ، نبايد اميد نيك ستايى را از ديگران داشته باشد ... ؛ همچنين كسى كه مردم را دست مى اندازد ، نبايد انتظار دوستى راستين داشته باشد .
امام صادق عليه السلام : به دوستى كسى اعتماد مكن ، تا آن كه او را سه بار به خشم آورى.
عنه عليه السلام : لا تَسِمِ الرَّجُلَ صَديقا ـ سِمَةَ مَعرِفَةٍ ـ حَتّى تَختَبِرَهُ بِثَلاثٍ : تُغضِبَهُ فَتَنظُرَ غَضَبُهُ يُخرِجُهُ مِنَ الحَقِّ إلَى الباطِلِ ، و عِندَ الدّينارِ و الدِّرهَمِ ، و حَتّى تُسافِرَ مَعَهُ .
امام صادق عليه السلام : بر كسى از سرِ شناخت ، عنوان دوست مگذار ، تا آن كه او را به سه چيز بيازمايى: او را به خشم آورى و ببينى كه آيا اين خشم، او را از حق به سوى باطل مى برد [يا نه]؛ و به نزد درهم و دينار (در امور مالى) ؛ و تا آن كه با او همسفر شوى.
امام صادق عليه السلام : هركس سه بار بر تو خشمگين شد و درباره ات سخنى ناروا نگفت ، او را به دوستى بگير .
عنه عليه السلام : إذا كانَ لَكَ صَديقٌ فَوُلِّيَ وِلايَةً فَأَصَبتَهُ عَلَى العُشرِ مِمّا كانَ لَكَ عَلَيه
قَبلَ وِلايَتِهِ فَلَيسَ بِصَديقِ سوءٍ .
امام صادق عليه السلام : هرگاه دوستى داشتى و بعدها مقامى دولتى يافت و ديدى كه حتّى يك دهمِ دوستى پيش از كسب مقام خود را حفظ كرده است، پس دوست بدى نيست!
عنه عليه السلام : يُمتَحَنُ الصَّديقُ بِثَلاثِ خِصالٍ ، فَإِن كانَ مُؤاتِيا فيها فَهُوَ الصَّديقُ المُصافي ، و إلاّ كانَ صَديقَ رَخاءٍ لا صَديقَ شِدَّةٍ : تَبتَغي مِنهُ مالاً ، أو تَأمَنُهُ عَلى مالٍ ، أو تُشارِكُهُ فِي مَكروهٍ .
امام صادق عليه السلام : دوست ، به سه خصلتْ سنجيده مى شود. پس اگر از آنها سرافراز بيرون آمد ، دوستى است يكرنگ و باصفا ، و گرنه دوست دوران آسايش است ، نه سختى : اين كه از او مالى بخواهى، يا او را بر مالى امين گردانى ، و يا او را در كارى ناخوشايند ، شريك سازى.