احادیث امام صادق علیه السلام

امام صادق عليه السلام : دنيا را به سانِ منزلگاهى بدان كه در آن فرود مى آيى و سپس از آن مى كوچى، يا مانند مالى بدان كه در خوابت مى يابى و چون بيدار مى شوى ، اثرى از آن نمى بينى . اى بسا آزمندِ چيزى كه چون بدان رسيد ، مايه بدبختى او گرديد، و اى بسا ترك كننده چيزى كه چون آن چيز به او رسيد ، مايه خوشبختى اش گرديد!

امام صادق عليه السلام : از اندرزهاى لقمان به فرزندش ، اين بود كه : «فرزندم!... دنيا را
به سان پلى بر رودخانه اى بدان كه از آن ، گذشته اى و آن را پشت سر نهاده اى و ديگر هرگز به سوى آن بر نمى گردى».

امام صادق عليه السلام : ابو ذر ، در سخنرانى خود مى گفت: اى جوينده دانش! گويا هيچ چيز دنيا ، چيزى نبوده است ، جز اين كه خوبى اش سود مى رساند و بدى اش زيان مى زند، مگر كسى كه خدا به او رحم كند.

امام صادق عليه السلام ـ مى فرمود ـ :
در مهلتى كه دارى ، بكوش؛ چرا كه تو مردنى هستى /
و براى خودت ـ اى انسان ـ نيكى برگزين

امام صادق عليه السلام : به امير مؤمنان عليه السلام گفته شد: ما را اندرزى كوتاه ده.
فرمود: «دنيا، حلالش حساب دارد و حرامش كيفر».

امام صادق عليه السلام : مردى بر پيامبر صلي الله عليه و آله وارد شد . ديد كه پيامبر صلي الله عليه و آله بر بوريايى خفته است و بالشى از ليف خرما زير سر دارد كه بر بدن و صورت ايشان جا انداخته است . شروع به دست كشيدن بر بوريا كرد و در اين حال مى گفت: كسرا و قيصر ، به چنين چيزى رضايت نمى دهند. آنها بر حرير و ديبا مى خوابند و شما بر اين بوريا؟!
پيامبر خدا فرمود: «من از آنها بهترم. به خدا ، من از آنها ارجمندترم . به خدا، مرا چه به دنيا؟! حكايت دنيا، در حقيقت، حكايت مرد سوارى است كه از درختى مى گذرد كه سايه اى دارد و در سايه آن مى آرمد، و چون سايه بر مى گردد ، بار بر مى بندد و درخت را ترك مى كند و مى رود» .

امام صادق عليه السلام : على بن الحسين (امام زين العابدين) عليه السلام اين دعا را مى خواند ... :
«معبود من! از شرّ دنيا و از شرّ هر آنچه در دنياست ، به تو پناه مى برم . دنيا را بر من ، زندان مگردان و جدايى از آن را مايه اندوهم قرار مده . مرا از فتنه سراى دنيا چنان به سراى زندگى [حقيقى] ببَر كه از من خشنود باشى و اعمالم در آن ، پذيرفته شده باشد» .

امام صادق عليه السلام : بارخدايا! از شرّ دنيا و شرّ اهل دنيا و شرّ آنچه در دنياست ، به تو پناه مى برم . بارخدايا! دنيا را بر من ، زندان مگردان و جدايى از آن را مايه اندوهم مساز . از فتنه دنيا پناهم بده و اعمالم در آن را پذيرفته درگاهت و تلاش هايم را مورد قدردانى خود قرار بده تا بدين وسيله به سراى زندگى [ـِ حقيقى [و سكونتگاه نيكان ، نايل آيم.

امام صادق عليه السلام ـ در وصيّتش به پسر جندب ـ : اى پسر جندب ، همه خوبى ، فرا روى توست و همه بدى نيز فراروىِ توست و تو خوب و بد را جز پس از آخرت نمى بينى ؛ زيرا كه خداوند تمام خوب را در بهشت ، و تمام بد را در جهنّم قرار داد ؛ چرا كه اين دو ، ماندگارند.

امام صادق عليه السلام : ـ درباره آيه شريف «در زمين ، خواستار برترى (سركشى) و فساد نيستند» ـ : مراد از «عُلُوّ» ، بزرگى و برترى است ، و مراد از «فساد» ، زنا (زنبارگى و فساد جنسى) .