امام على عليه السلام : جواب كردن كسى با روى خوش، نيكوتر از وعده دير انجام است.
امام على عليه السلام : وعده خود را [همواره ]به ياد داشته باش.
امام على عليه السلام : كسى كه از او چيزى خواسته مى شود، آزاد است تا آن هنگام كه وعده دهد.
امام على عليه السلام : وعده يك نوع بندگى است. انجام دادن وعده يك نوع آزادى [از قيد بندگى ]است.
امام على عليه السلام : وعده دادن، بيمارى است و بهبودى از اين بيمارى به انجام دادن وعده است.
امام على عليه السلام : هرگز و عده اى نده كه نسبت به انجام آن از خود مطمئن نيستى.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ مِن كِتابِهِ للأشتَرِ لَمّا وَلاّهُ مِصرَ ـ : و إيّاكَ و المَنَّ على رَعِيَّتِكَ بإحسانِكَ ، أو التَّزَيُّدِ فيما كانَ مِن فِعلِكَ ، أو أن تَعِدَهُم فتُتبِعَ مَوعِدَكَ بخُلفِكَ ؛ فإنّ المَنَّ يُبطِلُ الإحسانَ ، و التَّزَيُّدَ يَذهَبُ بِنُورِ الحَقِّ ، و الخُلفَ يُوجِبُ المَقتَ عِندَ اللّه ِ و النّاسِ ، قالَ اللّه ُ تعالى : «كَبُرَ مَقْتا عِندَ اللّه ِ أنْ تَقُولوا ما لا تَفْعَلُونَ» .
امام على عليه السلام ـ در فرمان استاندارى مصر به مالك اشتر ـ نوشت: مبادا به خاطر خدماتت، بر رعيّت خود منّت گذارى يا كارهاى خود را بيش از آنچه هست جلوه دهى يا به مردم وعده دهى و به وعده ات عمل نكنى؛ زيرا منّت نهادن، احسان را بى اجر مى كند و بزرگ جلوه دادن كارهايى كه مى كنى، نور حق (حقيقت) را مى برد و به كار نبستن وعده، باعث خشم خدا و مردم مى شود. خداوند متعال مى فرمايد: «نزد خداوند بسيار مبغوض است كه چيزى بگوييد و به آن عمل نكنيد».
عنه عليه السلام : كانَ لي فيما مَضى أخٌ في اللّه ِ ··· و كانَ يَقولُ ما يَفعَلُ ، و لا يَقولُ ما لا يَفعَلُ .
امام على عليه السلام : در گذشته برادرى دينى داشتم··· چيزى مى گفت كه بدان عمل مى كرد و آنچه را كه بدان عمل نمى كرد نمى گفت.
امام على عليه السلام ـ در مقام اندرز به فرزند خود ـ فرمود : دلت را با اندرز زنده بدار.
امام على عليه السلام : اندرزها زندگى بخش دل هاست.