امام على عليه السلام : هر كه درست طهارت بگيرد و سپس به مسجد برود، تا زمانى كه حَدَثى از او سر نزده، همواره در حال نماز [محسوب ]مى شود.
امام على عليه السلام : كشورها با ميهن دوستى آباد شده اند.
عنه عليه السلام : مِن كَرَمِ المَرءِ بُكاؤهُ على ما مَضى مِن زَمانِهِ ، و حَنينُهُ إلى أوطانِهِ ، و حِفظُهُ قَديمَ إخوانِهِ .
امام على عليه السلام : از بزرگوارى انسان است، گريستن او بر زمان سپرى شده اش و علاقه او به ميهنش و نگهداشتن دوستان ديرينه اش.
عنه عليه السلام ـ في وَصفِ الأمواتِ ـ : لا يَستَأنِسونَ بالأوطانِ، و لا يَتواصَلُونَ تَواصُلَ الجِيرانِ .
امام على عليه السلام ـ در وصف مردگان ـ فرمود : با وطن ها انس نمى گيرند و مانند همسايگان با يكديگر رفت و آمد نمى كنند.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ و هُو يَستَنهِضُ النّاسَ
حِينَ وَرَدَ خَبَرُ غَزوِ الأنبارِ بجَيشِ مُعاويَةَ، فلَم يَنهَضوا ـ : ألاَ و إنّي قَد دَعَوتُكُم إلى قِتالِ (حَربِ) هؤلاءِ القَومِ لَيلاً و نَهارا،و سِرّا و إعلانا،و قُلتُ لَكُم : اغزُوهُم قَبلَ أنْ يَغزوكُم ، فوَ اللّه ِ ما غُزِيَ قَومٌ قَطُّ في عُقرِ دارِهِم إلاّ ذَلُّوا ، فتَواكَلتُم و تَخاذَلتُم حتّى شُنَّت علَيكُمُ الغاراتُ، و مُلِكَت علَيكُمُ الأوطانُ .
امام على عليه السلام ـ هنگامى كه خبر حمله سپاه معاويه به شهر انبار را شنيد و مردم را به قيام فرا خواند اما آنها جنبشى از خود نشان ندادند ـ فرمود: بدانيد كه من شب و روز و در نهان و آشكار شما را به جنگ با اين جماعت فرا خواندم و به شما گفتم: پيش از آنكه با شما بجنگند با آنان بجنگيد ؛ زيرا به خدا قسم كه هيچ قومى هرگز در عمق خاكشان مورد حمله قرار نگرفتند مگر اينكه خوار و مغلوب شدند. اما شما كار جنگ را به يكديگر حواله داديد و دست از يارى هم شستيد، تا جايى كه مورد حملات پياپى واقع شديد و وطن هاى شما از تصرّفتان خارج شد.
عنه عليه السلام ـ بَعدَ غارَةِ الضَّحّاكِ بنِ قَيسٍ صاحِبِ مُعاويَةَ علَى الحاجِّ بَعدَ قِصَّةِ الحكَمَينِ، و هُو يَستَنهِضُ أصحابَهُ لِما حَدَثَ في الأطرافِ ـ : أيَّ دارٍ بَعدَ دارِكُم تَمنَعونَ ؟! و مَعَ أيِّ إمامٍ بَعدي تُقاتِلونَ ؟! .
امام على عليه السلام ـ بعد از هجوم ضحّاك بن قيس، سردار معاويه، به حاجيان پس از ماجراى حكميت و براى تشويق اصحاب خود به مقابله با حوادثى كه در گوشه و كنار مى گذشت ـ فرمود : كدام خانه را بعد از خانه خود پاسدارى خواهيد كرد و با كدام پيشوا و اميرى بعد از من به جهاد خواهيد رفت؟
امام على عليه السلام : توانگرى در غربت، در وطن بودن است و نادارى در وطن، غربت.
امام على عليه السلام : در غريب بودن ننگى نيست، بلكه نيازمندى و نادارى است كه در وطن هم ننگ است .
امام على عليه السلام : خردمندى در غربتْ آشنايى است. نابخردى در وطنْ غربت است.
امام على عليه السلام : چسبيدن به زادگاه از كوته همّتى است.