امام على عليه السلام : وزيران نا باب، ياران ستمگرانند و برادران گنهكاران.
عنه عليه السلام : اِحذَروا الدُّنيا إذا أماتَ النّاسُ الصَّلاةَ ··· و كانَ الحِلمُ ضَعفا ، و الظُّلم فَخرا ، و الاُمَراءُ فَجَرَةً ، و الوُزَراءُ كَذَبَةً .
امام على عليه السلام : هرگاه مردم نماز را بميرانند··· و بردبارى، ناتوانى به شمار آيد و ستم كردن، افتخار باشد و اميران نابكار گردند و وزيران دروغگو، [در چنين زمانى ]از دنيا حذر كنيد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ مِن كِتابِهِ للأشتَرِ لَمّا وَلاّهُ مِصرَ ـ : إنّ شَرَّ وُزَرائكَ مَن كانَ للأشرارِ قَبلَكَ وَزيرا ، و مَن شَرِكَهُم في الآثامِ فلا يَكونَنَّ لكَ بِطانَةً ؛ فإنّهُم أعوانُ الأثَمَةِ (أئمّةٍ) ، و إخوانُ الظَّلمَةِ ، و أنتَ واجِدٌ مِنهُم خَيرَ الخَلَفِ مِمَّن لَهُ مِثلُ آرائهِم و نَفاذِهِم ، و لَيسَ علَيهِ مِثلُ آصارِهِم و أوزارِهِم و آثامِهِم ، مِمَّن لَم يُعاوِنْ ظالِما على ظُلمِهِ ، و لا آثِما على إثمِهِ ، اُولئكَ أخَفُّ علَيكَ مَؤونَةً ، و أحسَنُ لَكَ مَعونَةً ، و أحنى علَيكَ عَطفا ، و أقَلُّ لغَيرِكَ إلفا ، فاتَّخِذْ اُولئكَ خاصّةً لخَلَواتِكَ و حَفَلاتِكَ ، ثُمّ ليَكُنْ آثَرُهُم عِندَكَ أقوَلَهُم بِمُرِّ الحَقِّ لَكَ ، و أقلَّهُم مُساعَدَةً فيما يَكونُ مِنكَ مِمّا كَرِهَ اللّه ُ لأوليائهِ ، واقِعا ذلكَ مِن هَواكَ حَيثُ وَقَعَ .
امام على عليه السلام ـ در فرمان استاندارى مصر به مالك اشتر ـ نوشت : بدترين وزير تو، كسى است كه پيش از تو وزيرِ بدكاران و همدست آنان در گناهان بوده است. بنا بر اين، نبايد چنين كسانى دستيار و مشاور تو باشند ؛ زيرا كه اينان ياور گنهكاران و برادر بيدادگرانند. تو مى توانى به جاى آنان كسانى را از بهترين مردم برگزينى كه در انديشه و نفوذ همانند آنان باشند، اما بار گران گناهان و كردارهاى نارواى ايشان را به دوش نداشته باشند، از كسانى باشند كه نه ستمگرى را در ستمش يارى كرده اند و نه گنهكارى را بر گناهش. اينان براى تو كم زحمت ترند و تو را بهتر كمك مى رسانند و نسبت به تو متمايلتر و انس و الفتشان به غير تو كمتر است. پس، اينان را خاصگان خلوت خويش و همدمان مجالس خود قرار ده و آنگاه برگزيده ترين و مقرّبترين آنان در پيشگاه تو، كسى باشد كه بيشتر از هر چيز سخن تلخ حقّ بر زبان راند و در آن كارهايت كه خداوند براى دوستانش نمى پسندد، هر اندازه هم مطابق ميل و خواست تو باشد، كمتر ياريت رساند.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : نَشهَدُ أن لا إلهَ إلاّ اللّه ُ وَحدَهُ لا شَريكَ لَهُ ، و أنّ محمّدا صلى الله عليه و آله عَبدُهُ و رَسولُهُ ، شَهادَتَينِ تُصعِدانِ القَولَ ،
و تَرفَعانِ العَملَ ، لا يَخِفُّ مِيزانٌ تُوضَعانِ فيهِ ، و لا يَثقُلُ مِيزانٌ تُرفَعانِ عَنهُ .
امام على عليه السلام : و گواهى مى دهيم كه معبودى جز خداى يگانه و بى انباز نيست و گواهى مى دهيم كه محمّد صلى الله عليه و آله بنده و فرستاده اوست، دو گواهى اى كه گفتار و كردار را [به پيشگاه حق ]بالا مى برند و هيچ ترازويى كه اين دو شهادت در آن نهاده شود، سبك نمى گردد و هيچ ترازويى كه اين دو از آن برداشته شود، سنگين نمى شود.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في صِفَةِ المَلائكَةِ ـ : و لَم تَطمَعْ فيهِمُ الوَساوِسُ فَتقتَرِعَ بِرَينِها على فِكرِهِم .
امام على عليه السلام ـ در وصف فرشتگان ـ فرمود: و وسوسه ها در آنان طمع نكرده است تا در نتيجه، چرك ها و آلودگى هايش را بر انديشه هاى آنان بكوبد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : صَومُ ثَلاثَةِ أيّامٍ مِن كُلِّ شَهرٍ ـ أربَعاءُ بَينَ خَميسَينِ ـ و صَومُ شَعبانَ يَذهَبُ بوَسواسِ الصَّدرِ ، و بَلابِلِ القَلبِ .
امام على عليه السلام : روزه گرفتن در سه روز از هر ماه ـ پنجشنبه اول و آخر ماه و چهار شنبه وسط آن و روزه ماه شعبان ـ وسواس سينه و پريشانى هاى دل را از بين مى برد.
عنه عليه السلام : صِيامُ شَهرِ الصَّبرِ و ثَلاثَةِ أيّامٍ في
كُلِّ شَهرٍ يُذهِبنَ بِبَلابِلِ الصَّدرِ .
امام على عليه السلام : روزه دارىِ ماه رمضان و سه روز از هر ماه، وسوسه هاى سينه را از بين مى برد.
امام على عليه السلام : ياد ما اهل بيت، شفابخش هر ناخوشى و بيمارى و وسوسه ترديد آور است.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : قالَ اللّه ُ تباركَ و تعالى لِموسى عليه السلام : يا موسى ، اِحفَظْ وصِيَّتي لكَ بأربَعَةِ أشياءَ : أوَّلُهُنّ : ما دُمتَ لا تَرى
ذُنوبَكَ تُغفَرُ فلا تَشتَغِلْ بِعُيوبِ غَيرِكَ ، و الثّانِيَةُ : ما دُمتَ لا تَرى كُنُوزي قد نَفِدَت فلا تَغتَمَّ بسَبَبِ رِزقِكَ ، و الثّالِثَةُ : ما دُمتَ لا تَرَى زَوالَ مُلكي فلا تَرْجُ أحَدا غَيري ، و الرّابِعَةُ : ما دُمتَ لا تَرَى الشَّيطانَ مَيِّتا فلا تأمَنْ مَكرَهُ .
امام على عليه السلام : خداوند تبارك و تعالى به موسى عليه السلام فرمود: اى موسى! سفارش من به تو درباره چهار چيز را به گوش گير: اوّل اينكه تا زمانى كه نمى دانى گناهانت آمرزيده شده است به عيب هاى ديگران مپرداز. دوم: تا زمانى كه نمى دانى گنجينه هاى من تمام شده است، غم روزيت را مخور. سوم: تا زمانى كه به سر آمدن مُلك و پادشاهى مرا نديدى به هيچ كس جز من اميد مبند و چهارم: تا زمانى كه شيطان را مُرده نديدى از مكر و فريب او آسوده خاطر مباش.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّ النَّبيَّ صلى الله عليه و آله سألَ ربَّهُ لَيلَةَ المِعراجِ فقالَ : يا ربِّ ، أيُّ الأعمالِ أفضَلُ ؟ فقالَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ : لَيس شَيءٌ أفضَلَ عِندي مِنَ التَّوَكُّلِ علَيَّ ، و الرِّضى بما قَسَمتُ .
امام على عليه السلام : پيامبر صلى الله عليه و آله در شب معراج از پروردگارش پرسيد و عرض كرد: اى پروردگار من!كدام اعمال برتر است؟ خداوند عزّ و جلّ فرمود: هيچ چيز نزد من برتر از توكّل كردن بر من و خشنود بودن به آنچه قسمتش كرده ام، نيست.