31. مومن و منافق
هر كس از بدى اش ناراحت و از خوبى اش خوشحال شود، اين نشانه مسلمانمؤمن است و نشانه منافق اين است كه بدى اش ناراحتش نمى كند و خوبى اش او راخوشحال نمى سازد.
نمایش منبع
مؤمن شوخ و شنگ است، و منافق اخمو و عصبانى.
نمایش منبع
مؤمن به ميل و رغبت خانواده خود غذا مى خورد ولى منافق ميل و رغبت خود را بهخانواده اش تحميل مى كند.
نمایش منبع
نيّت مؤمن بهتر از عمل او و نيت منافق بدتر از عمل اوست.
نمایش منبع
على پيشواى مؤمنان و ثروت پيشواى منافقان است.
نمایش منبع
مؤمن كم خوراك است و منافق پرخور.
نمایش منبع
مؤمن ابتدا به سلام مى كند و منافق منتظر سلام ديگران است.
نمایش منبع
گريه مؤمن از (درون) دل اوست و گريه منافق از (ظاهر و) سرش.
نمایش منبع
مؤمن نرمخوست و براى برادرش جا (ى نشستن) باز مى كند و منافق درشتخوستو جا را بر برادرش تنگ مى كند.
نمایش منبع
هر بنده اى بر همان چيزى كه در درون داشته و با آن از دنيا رفته، برانگيختهمى شود، مؤمن بر ايمانش و منافق بر نفاقش.
نمایش منبع
همّت مؤمن در نماز و روزه و عبادت است و همّت منافق در خوردن و نوشيدن؛مانند حيوانات.
نمایش منبع
مَثَل مؤمن مانند ساقه كاشته است كه بادها آن را به اين سو و آن سو خم مى كند همچنين مؤمن را دردها و بيماريها خم مى كند و مثل منافق مانند عصاى آهنى است كهچيزى به او نمى رسد تا اينكه مرگ او فرا رسد و او را سخت مى شكند.
نمایش منبع
زبان مؤمن در پس دل اوست، هرگاه بخواهد سخن بگويد درباره آن مى انديشد وسپس آن را مى گويد اما زبان منافق جلوى دل اوست هرگاه قصد سخن كند آن را به زبانمى آورد و درباره آن نمى انديشد.
نمایش منبع
مؤمن هنگام بى نيازى شكر مى گزارد و منافق هرگاه بى نياز شود طغيان مى كند.
نمایش منبع
مؤمن هرگاه سخن گويد ياد (خدا) مى كند و منافق هرگاه سخن گويدبيهوده گويى مى كند.
نمایش منبع
در عمل مؤمن يقين ديده مى شود و در عمل منافق شك.
نمایش منبع
سپاسگزارى مؤمن در كردارش آشكار مى شود، [امّا ]سپاسگزارى منافق از زبانشفراتر نمى رود.
نمایش منبع
بر زبان مؤمن نورى (الهى) است و درخشان و برزبان منافق شيطانى است كهسخن مى گويد.
نمایش منبع
ثروت فراوان، دشمن مؤمنان و پيشواى منافقان است.
نمایش منبع
مؤمن بازگشت كننده به خدا، آمرزش خواه و توبه كننده است و منافق نيرنگباز،زيانبار و شكّاك.
نمایش منبع
مؤمن، با حيا، بى نياز، باوقار و پرهيزگار است و منافق، بى شرم، كودن، چاپلوس و بدبخت .
نمایش منبع
پرهيزكارى مؤمن در رفتارش آشكار مى شود و پرهيزكارى منافق جز در زبانشظاهر نمى شود.
نمایش منبع
نگاه مؤمن عبرت آميز و نگاه منافق سرگرمى است.
نمایش منبع
سكوت مؤمن تفكر و سكوت منافق غفلت است.
نمایش منبع
مؤمن در گرفتارى صبور است، و منافق در گرفتارى بى تاب.
نمایش منبع
دانش منافق در زبان او و دانش مؤمن در كردار اوست.
نمایش منبع
هرگاه مؤمن بيمار شود سپس خداوند شفايش دهد، آن بيمارى كفّاره گناهانگذشته و پندى براى آينده اوست و منافق هرگاه مريض شود سپس سلامت يابد، مانندشترى است كه صاحبش او را بسته است و سپس رهايش كرده اند او نمى داند براى چه اورا بسته اند و براى چه رهايش كرده اند.
نمایش منبع
اگر با اين شمشيرم بر بينى مؤمن بزنم كه مرا دشمن بدارد با من دشمنى نمى كند واگر همه دنيا را به منافق بدهم تا مرا دوست بدارد هيچگاه دوستم نخواهد داشت.
نمایش منبع
مؤمن زود خشنود و دير ناراحت مى شود و منافق زود ناراحت و ديرخشنود مى گردد.
نمایش منبع
مؤمن از اندك خدا خشنود مى شود و بسيارش او را ناراحت نمى كند و منافق از اندكخدا ناخشنود مى شود و بسيارش هم او را خشنود نمى سازد.
نمایش منبع
مؤمن نه بدى مى كند و نه معذرت مى خواهد و منافق هر روز بدى مى كند و معذرتمى خواهد.
نمایش منبع
منافق به آنچه مؤمنان بواسطه آن خوشبخت مى شوند، ميلى ندارد، ولى خوشبختسفارش به تقوا را مى پذيرد هر چَند مخاطب موعظه، كس ديگرى باشد.
نمایش منبع
مؤمن غبطه مى خورد و حسد نمى ورزد، و منافق حسد مى ورزد و غبطه نمى خورد.
نمایش منبع
به راستى حكمتى كه در قلب منافق جا مى گيرد، در سينه اش بى قرارى مى كند تا ازآن بيرون آيد و مؤمن آن را بر گيرد و سخن منافقانه (لغو و بيهوده) در سينه مؤمنبى قرارى مى كند تا از آن بيرون برود و منافق آن را برگيرد.
نمایش منبع
مؤمن كم حرف و پر كار است و منافق پر حرف و كم كار.
نمایش منبع
خداوند اجابت دعاى مؤمن را به شوق (شنيدن) دعايش به تأخير مى اندازد ومى گويد: «صدايى است كه دوست دارم آن را بشنوم» و در اجابت دعاى منافق عجلهمى كند و مى گويد: صدايى است كه از شنيدنش بدم مى آيد.
نمایش منبع
مؤمن خوبى مى كند و مى گريد، ولى منافق بدى مى كند و مى خندد.
نمایش منبع
مؤمن را از سيمايش مى شناسيم و منافق را از نشانه هايش.
نمایش منبع
مؤمن در سرشتش دروغ و خيانت نيست و دو صفت است كه در منافق جمع نگردد:سيرت نيكو و دين شناسى.
نمایش منبع
موعظه را بپذير و به آن عمل كن، زيرا موعظه نزد مؤمن از عسل ناب شيرين تر است وبراى منافق از بالا رفتن از پله بر پير مرد كهنسال دشوارتر است.
نمایش منبع