آزردن پدر و مادر

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : از گناهان كبيره است كه انسان پدر و مادر خود را دشنام دهد، [به اين صورت كه ]انسان پدر كسى را دشنام دهد و او هم متقابلاً پدر وى را دشنام دهد، يا مادر كسى را دشنام دهد و در نتيجه آن شخص هم مادر وى را دشنام گويد.

امام باقر عليه السلام : پدرم مردى را ديد كه با پسرش راه مى رفت و پسر به دست پدرش تكيه داده بود. پدرم عليه السلام از آن پسر چندان ناراحت شد، كه تا زنده بود با او سخن نگفت.

امام باقر عليه السلام ـ در تفسير آيه «و به آن دو اُفّ مگو» ـ فرمود : اين كمترين آزردن است كه خداوند آن را و هرچه را بالاتر از آن است حرام كرد.

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «در كنار تو به سالمندى رسيدند···» ـ فرمود : اگر تو را دلتنگ و آزرده ساختند، به آنان اُفّ مگو و اگر تو را زدند با آنها پرخاش مكن.

امام صادق عليه السلام : كمترين بى احترامى به پدر و مادر، «افّ» گفتن است و اگر خداوند عزّ و جلّ چيزى كمتر از آن سراغ داشت، بى گمان از آن نهى مى كرد.

امام صادق عليه السلام : اگر خداوند چيزى كمتر از «اُفّ» گفتن سراغ داشت، حتماً از آن نهى مى فرمود. اُفّ گفتن كمترين مرتبه بى احترامى نسبت به والدين است.

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «و از روى مهربانى، در برابر آنان خوار و فروتن باش» ـ فرمود : نگاهت را جز از سر مهر و دلسوزى به آنان خيره مكن و صدايت را از صداى آنها بلندتر مگردان و رو دست آنها نيز بلند نشو و از آنها جلو نَيُفت.

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «و به آن دو به شايستگى سخن بگو» ـ فرمود : اگر تو را كتك زدند، بگو: خدا شما را بيامرزد.

امام صادق عليه السلام ـ به مردى كه عرض كرد: پدرم به من خانه اى بخشيده و حالا از تصميمش برگشته مى خواهد آن را پس بگيرد··· ـ فرمود : پدرت بد كارى كرده است. اما اگر با او بگو مگو كردى، صدايت را روى او بلند نكن و اگر او صدايش را بلند كرد، تو صدايت را پايين بياور.