حكمت نامه لقمان

الإمام عليّ عليه السلام :قيلَ لِلعَبدِ الصّالِحِ لُقمانَ : أيُّ النّاسِ أفضَلُ ؟
قالَ : المُؤمِنُ الغَنِيُّ ، قيلَ : الغَنِيُّ مِنَ المالِ ؟
فَقالَ : لا ، ولكِنَّ الغَنِيَّ مِنَ العِلمِ الَّذي إنِ احتيجَ إلَيهِ انتَفَعَ بِعِلمِهِ ، وإنِ استُغنِيَ عَنهُ اكتَفى .

امام على عليه السلام :به عبد صالح ، يعنى لقمان ، گفته شد: كدام يك از مردمان ، با فضيلت ترند؟
گفت: «مؤمنِ برخوردار» .
گفته شد: از مال؟
گفت: «نه ؛ ليكن برخوردار از دانشى كه اگر به او محتاج شدند ، از دانشش سود برند و اگر از او بى نياز شدند، خودش به آن اكتفا كند» .

نمایش منبع

نثر الدرّ :قالَ [لُقمان] : العالِمُ مِصباحٌ فَمَن ارادَ اللّه ُ بِهِ خَيرا اقتُبِسَ مِنهُ .

نثر الدرّ :[لقمان] گفت: «دانشمند ، چراغ است ؛ پس هر كس كه خداوند با آن برايش خيرى بخواهد، از آن ، نور برمى گيرد» .

نمایش منبع

بهجة المَجالس واُنس المُجالس :قالَ لُقمانُ لاِبنِهِ : يا بُنَيَّ ، لَأَن يُقصِيَكَ الحَكيمُ خَيرٌ مِن أن يُدنِيَكَ الأَحمَقُ .

بهجة المَجالس و اُنس المُجالس :لقمان به پسرش گفت: «اى پسرم! اگر حكيم تو را دور كند، بهتر از اين است كه احمق تو را نزديك كند» .

نمایش منبع