کتابخانه احادیث شیعه

حديث و آيات: فصل نهم : كليات مكارم اخلاقى اهل بيت

إبراهيمُ بنُ العَبّاسِ : مارَأَيتُ أبَا الحَسَنِ الرِّضا عليه السلام جَفا أحَدًا بِكَلِمَةٍ قَطُّ، ولا رَأَيتُهُ قَطَعَ عَلى أحَدٍ كَلامَهُ حَتّى يَفرُغَ مِنهُ ، وما رَدَّ أحَدًا عَن حاجَةٍ يَقدِرُ عَلَيها ، ولا مَدَّ رِجلَهُ بَينَ يَدَي جَليسٍ لَهُ قَطُّ ، ولاَ اتَّكَأَ بَينَ يَدَي جَليسٍ لَهُ قَطُّ ، ولا رَأَيتُهُ شَتَمَ أحَدًا مِن مَواليهِ ومَماليكِهِ قَطُّ ، ولا رَأَيتُهُ تَفَلَ ، ولا رَأَيتُهُ يُقَهقِهُ في ضِحكِهِ قَطُّ ، بَل كانَ ضِحكُهُ التَّبَسُّمَ . وكانَ إذا خَلا ونَصَبَ مائِدَتُهُ أجلَسَ مَعَهُ عَلى مائِدَتِهِ مَماليكَهُ ومَوالِيَهُ حَتَّى البَوّابَ [ و ] السّائِسَ . وكانَ عليه السلامقَليلَ النَّومِ بِاللَّيلِ كَثيرَ السَّهَرِ ، يُحيي أكثَرَ لَياليهِ مِن أوَّلِها إلَى الصُّبحِ ، وكانَ كَثيرَ الصِّيامِ ، فَلا يَفوتُهُ صِيامُ ثَلاثَةِ أيّامٍ فِي الشَّهرِ،
ويَقولُ : ذلِكَ صَومُ الدَّهرِ . وكانَ عليه السلامكَثيرَ المَعروفِ وَالصَّدَقَةِ فِي السِّرِّ ، وأكثَرُ ذلِكَ يَكونُ مِنهُ فِي اللَّيالي المُظلِمَةِ ، فَمَن زَعَمَ أنَّهُ رَأى مِثلَهُ في فَضلِهِ فَلا تُصَدِّق حديث .
ابراهيم بن عبّاس: هرگز نديدم امام رضا عليه السلام با سخنى بر كسى درشتى كند و نديدم سخن كسى را قطع كند تا كه گوينده از كلام فارغ گردد و هيچ كس را در نيازى كه توان برآوردنش را داشت، پس نمى زد و هرگز در حضور كسى پاى خود را دراز نمى كرد و در برابر همنشينش تكيه نمى داد و نديدم به يكى از وابستگان يا غلامانش دشنام دهد و نديدم آب دهان بيندازد و هرگز نديدم در خنده خود قهقهه كند و خنده اش لبخندى بيش نبود. و هرگاه تنها مى شد و سفره گسترده مى گشت، وابستگان و غلامان، حتى دربان و مهتر اسبان را نيز بر سر سفره مى نشاند. در شب كم خواب بود و بيداريش فراوان، بيشتر شبها را تا صبح زنده مى داشت و فراوان روزه مى گرفت و در سه روز از ماه، روزه را از دست نمى داد و مى فرمود: اين روزه روزگار است، فراوان احسان مى كرد و پنهانى صدقه مى داد و بيشتر آن در شبهاى تاريك بود. هر كه گمان كرد نظير ايشان را در فضيلت ديده است، باور مكن.
نمایش منبع


حدیث روز

امام كاظم علیه السلام:

طُوبى لِشيعَتِنَا الْمُتَمَسِّكينَ بِحُبِّنا فى غَيْبَةِ قائِمنا اَلثّابِتينَ عَلى مُوالاتِنا وَ الْبَرآئَةِ مِنْ اَعْدآئِنا اُولئِكَ مِنّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ وَ قَدْ رَضُوا بِنا اَئِمَّةً وَ رَضينا بِهِمْ شيعَةً وَ طُوبى لَهُمْ، هُمْ وَ اللّه‏ِ مَعَنا فى دَرَجَتِنا يَوْمَ الْقِيامِةِ؛

خوش به حال شيعيان ما كه در زمان غيبت قائم ما به دوستى ما چنگ مى ‏زنند و در دوستى ما و برائت از دشمنان ما استوارند آنها از ما و ما از آنها هستيم، آنها به پيشوائى ما راضى شدند و ما هم به شيعه بودن آنها راضى و خشنوديم و خوشا به حال آنها، به خدا قسـم آنها در روز قيامت با ما و مرتبه ما هستند.

بحارالأنوار: ج 51، ص 151

احادیث معصومین

حمایت از پایگاه
آمار پایگاه کتابخانه احادیث شیعه

تــعــداد كــتــابــهــا : 111

تــعــداد احــاديــث : 45456

تــعــداد تــصــاویــر : 685

تــعــداد حــدیــث روز : 3838