حديث و آيات: دنيا در حقيقت بازى و سرگرمى است

بحار الأنوار ـ الإمامُ عليٌّ عليه السلام لَمّا رَأى جابرَ بنَ عبدِ اللّه ِ و قد تَنَفَّسَ الصُّعَداءَ قالَ ـ : يا جابرُ ، عَـلاَمَ تَنفُّسُكَ ؟ أ عَلَى الدنيا؟! فقال جابرُ : نَعَم ، فقالَ لَهُ : يا جابرُ ، مَلاَذُّ الدنيا سَبعةٌ: المأكولُ ، و المَشروبُ ، و المَلبوسُ ، و المَنكوحُ ، و المَركوبُ ، و المَشمومُ ، و المَسموعُ
فَألَذُّ المَأكولاتِ العَسَلُ و هو بَصقٌ من ذُبابةٍ ، و أحْلَى المَشروباتِ الماءُ و كَفَى بإباحَتِهِ و سِباحَتِهِ عَلَى وَجهِ الأرضِ ، و أعلَى المَلبوساتِ الدِّيباجُ و هُوَ مِن لُعابِ دُودَةٍ ، و أعلَى المَنكوحاتِ النِّساءُ و هو مَبالٌ في مَبالٍ و مِثالٌ لمِثالٍ ، و إنَّما يُرادُ أحسَنُ ما في المرأةِ لِأقبَحِ ما فيها ، و أعلَى المَركوباتِ الخَيلُ و هُو قواتِلُ ، و أجَلُّ المَشموماتِ المِسْكُ و هو دَمٌ مِن سُرَّةِ دابّةٍ ، و أجَلُّ المَسموعاتِ الغِناءُ و التَّرنُّمُ و هو إثمٌ ، فما هذِهِ صِفَتُهُ لَم يَتَنَفَّس علَيهِ عاقِلٌ
قالَ جابرُ بنُ عبدِ اللّه ِ : فو اللّه ِ ما خَطَرَتِ الدنيا بعدَها على قَلبي .

بحار الأنوار : امام على عليه السلام آنگاه كه ديد جابر بن عبد اللّه آه مى كشد، فرمود : اى جابر! براى چه آه مى كشى براى دنيا ؟ جابر عرض كرد : آرى . حضرت فرمود : اى جابر! لذّتهاى دنيا در هفت چيز است : خوردنى ، آشاميدنى ، پوشيدنى ، آميزشى ، سوار شدنى ، بوييدنى و شنيدنى
و لذيذترين خوردنى ها عسل است و آن [شيره گياهى ]آميخته بزاق مگسى باشد ، گواراترين آشاميدنى ها آب است ، و همين بس كه نوشيدنش روا و در همه جاى زمين روان است ، و بهترين پوشيدنى ها ابريشم است و آن از آب دهان كرمى باشد ؛ و برترين همبسترى، همبسترى با زنان است و آن داخل شدن مبالى است در مبالى و نزديك شدن دو عضو همانند است ، و نيكوترين چيزى كه در زن مى جويند (زيبايى او) براى لذّت جويى از زشت ترين عضو او خواسته مى شود؛ بهترين سوار شدنى ها اسب است و آن كُشنده است؛ ارزشمندترين بوييدنى ها مُشك است و آن خون ناف حيوانى باشد و بهترين شنيدنيها غنا و آواز است كه آن هم گناه باشد . پس ، آدم خردمند براى چيزهايى با اين اوصاف، هرگز آه نمى كشد
جابر بن عبد اللّه مى گويد : به خدا سوگند از آن زمان به بعد هرگز دنيا بر دلم خطور نكرد.

نمایش منبع

بازگشت به : دنيا در حقيقت بازى و سرگرمى است