حديث و آيات: 33. امدادهاى غيبى

امام صادق علیه السلام:

تَجلِسونَ و تَتَحَدَّثونَ؟ قُلتُ: جُعِلتُ فِداكَ، نَعَم. قالَ: إنَّ تِلكَ المَجالِسَ اُحِبُّها فَأَحيوا أمرَنا، إنَّهُ مَن ذَكَرَنا أو ذُكِرنا عِندَهُ فَخَرَجَ مِن عَينَيهِ مِثلُ جَناحِ الذُّبابِ غَفَرَ اللّه‏ُ لَهُ ذُنوبَهُ و لَو كانَت أكثَرَ مِن زَبَدِ البَحرِ؛

بكر بن محمّد اَزدى از امام صادق عليه‏‌السلام: آيا با هم مى‏‌نشينيد و گفتگو مى‌كنيد؟ عرض كردم، آرى، فدايت شوم. فرمود: من اين‌گونه مجالس را دوست دارم. پس ياد ما را زنده كنيد؛ كه هركس از ما ياد كند يا در حضور او از ما ياد شود و به اندازه پر مگسى اشک از ديدگانش بيرون آيد خداوند گناهان او را بيامرزد حتى اگر بيشتر از كف دريا باشد.

كامل الزيارات، ص104

چهل حدیث « گهرهای صادقی » علیه السلام