احادیث امام کاظم علیه السلام664 حدیث

امام كاظم عليه السلام : صبورترينِ شما در برابر بلا ، زاهدترينِ شما در دنياست.

امام كاظم عليه السلام ـ به هشام بن حكم ـ : اى هشام! خردمند ، درباره دنيا و اهل آن انديشيد و دريافت كه دنيا جز با رنج به دست نمى آيد، و در باره آخرت نيز انديشيد و دريافت كه به آن نيز جز با رنج نمى توان رسيد. پس با قبول رنج ، در طلب پاينده تر از آن دو بر آمد.
اى هشام! خردمندان ، از دنيا دل بر كندند و به آخرت ، دل بستند؛ زيرا دريافتند كه دنيا خواهان است و خواسته شده و آخرت نيز خواهان است و خواسته شده ، و كسى كه آخرت را بطلبد ، دنيا در طلب او بر مى آيد تا او روزى اش را به طور كامل از دنيا بر گيرد، و كسى كه دنيا را طلب كند ، آخرت در طلب او بر مى آيد. و مرگش در مى رسد و دنيا و آخرتش را بر او تباه مى گرداند.

امام كاظم عليه السلام ـ بر سر گورى ـ : چيزى (دنيا) كه انجامش اين است ، به راستى ، سزاوار است كه از همان آغاز ، بدان زهد ورزيده شود، و چيزى (آخرت) كه آغازش اين است ، هر آينه سزاوار است كه از انجام آن ، ترسيده شود.

امام كاظم عليه السلام : دنيا را سبك بداريد و آن را دست كم گيريد؛ چرا كه هيچ مردمى دنيا را سبك نداشتند ، مگر آن كه خداوند زندگى را برايشان گوارا ساخت؛ و هيچ مردمى دنيا را ارج ننهادند ، مگر اين كه به زحمت و خوارى افتادند.

امام كاظم عليه السلام : هرگز هيچ مردمى دنيا را سبك نداشتند ، مگر اين كه خداوندآن را برايشان گوارا ساخت و در آن بركتشان داد؛ و هرگز هيچ قومى دنيا را عزيز نداشتند ، مگر اين كه خداوند آن را به كامشان تلخ ساخت.

امام كاظم عليه السلام : دنيا را كم اهمّيت شماريد؛ زيرا اين ، گواراترين چيز بر شماست؛ چرا كه هيچ مردمى دنيا را سبك نشمردند مگر اين كه خداوند زندگى را برايشان گوارا گردانيد، و هيچ مردمى دنيا را عزيز نداشتند ، مگر اين كه خوار و خسته شدند و عاقبتشان پشيمانى بود.

امام كاظم عليه السلام : ابو ذر ـ كه رحمت خدا بر او باد ـ گفت: از سوى من ، پس از آن دو قرص نان جوين ـ كه يكى را چاشت مى خورم و ديگرى را شام ـ و
پس از آن دو جامه پشمين ـ كه يكى را شلوار خويش مى سازم و ديگرى را رداى خويش ـ ، نكوهش خدا بر دنيا باد!.

امام كاظم عليه السلام ـ در سخنانى بر سر قبرى كه بر آن حاضر شده بود ـ : چيزى (دنيا و زندگى) كه پايانش اين است ، سزاوار است كه به ابتداى آن ، دل بسته نشود ، و چيزى (آخرت) كه ابتدايش اين جاست ، سزاوار است كه از پايان آن ، ترسيده شود.

امام كاظم عليه السلام ـ خطاب به هشام بن حَكَم ـ : اى هشام! مسيح عليه السلام به حواريان فرمود : « ... اى بندگان دنيا! حقيقتى را به شما بگويم : به شرافت آخرت نمى رسيد ، مگر با وا نهادن آنچه دوست مى داريد . پس ، كار توبه را به فردا ميفكنيد ؛ زيرا كه قبل از فردا[ىِ قيامت] ، روز و شبى است و قضاى (حُكم) خداوند در آن روز و شب ، آمد و شد مى كند» .

امام كاظم عليه السلام ـ از دعاى ايشان در تعقيبات نماز ـ : بارخدايا! به حقّ احسان ديرين و ازلى ات ... ؛ تويى آن خدايى كه معبودى جز تو نيست . هر آينه رستگار شد آن كه پيروى تو كرد ، و نيك بخت شد آن كه با تو به راز و نياز پرداخت ، و عزّتمند شد آن كه تو را صدا زد ، و كامياب شد آن كه به تو اميد بست ، و غنيمت بُرد آن كه آهنگ [كوى] تو كرد ، و سود بُرد آن كه با تو سودا كرد.