احادیث امام صادق علیه السلام6388 حدیث

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ و قد سُئلَ عنِ التَّعْزيرِ : كَم هُو؟ ـ : بِضْعَةَ عَشرَ سَوْطا ما بينَ العَشرَةِ إلى العِشْرينَ .

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به اين سؤال كه اندازه تعزير چقدر است ؟ ـ فرمود : بين ده تا بيست تازيانه .

مسیر این حدیث در کتابخانه : میزان الحکمه ج2 حدیث شماره : 19003624

نمایش منبع

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ أميرَ المؤمنينَ عليه السلام كانَ إذا أرادَ القِتالَ قالَ هذهِ الدَّعَواتِ : اللّهُمَّ إنّكَ أعْلَمْتَ سبيلاً مِن سُبُلِكَ ، جَعَلتَ فيهِ رِضاكَ ، و نَدَبْتَ إلَيهِ أوْلياءكَ ، و جَعَلتَهُ أشْرَفَ سُبُلِكَ عِندَكَ··· .

امام صادق عليه السلام :امير المؤمنين هرگاه مى خواست به جنگ رود اين دعاها را مى خواند : خدايا ! تو اين راه را به ما نشان دادى و خشنوديت را در آن نهادى و دوستانت را به سوى آن خواندى و آن را ارزشمندترين راه خود دانستى··· .

مسیر این حدیث در کتابخانه : میزان الحکمه ج2 حدیث شماره : 19003648

نمایش منبع

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كانَ رسول اللّه ِ صلى الله عليه و آله إذا أرادَ أنْ يَبعَثَ سَرِيَّةً دعاهُم فأجْلَسَهُم بينَ يَدَيهِ ، ثُمَّ يقولُ : سِيروا بسمِ اللّه ِ و باللّه ِ ، و في سبيلِ اللّه ِ ، و على مِلّةِ رسولِ اللّه ِ ، و لا تَغُلُّوا، و لا تُمَثِّلوا ، و لا تَغْدِروا ، و لا تَقْتُلوا شَيْخا فانِيا و لا صَبِيّا و لا امْرأةً، و لا تَقْطعوا شَجَرا إلاّ أنْ تُضْطَرّوا إلَيها .

امام صادق عليه السلام :رسول خدا صلى الله عليه و آله هرگاه مى خواست سپاهى را گسيل دارد، آنها را فرا مى خواند و در برابر خود مى نشاند و مى فرمود : به نام خدا و با يارى خدا و در راه خدا و بر آيين پيامبر خدا رهسپار شويد ، در غنايم دست نبريد، دست به مُثْله كردن نزنيد ، خيانت نكنيد، پير مرد رفتنى و كودك خرد سال و زن را نكشيد، و درختى را قطع نكنيد، مگر آن كه ناچار بدين كار (قطع درخت) شويد.

مسیر این حدیث در کتابخانه : میزان الحکمه ج2 حدیث شماره : 19003661

نمایش منبع

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مَن فَرَّ مِن رجُلَينِ في القِتالِ مِن الزَّحفِ فَقَد فَرَّ ، و مَن فَرَّ مِن ثَلاثَةٍ في القِتالِ مِن الزَّحفِ فلَم يَفِرَّ .

امام صادق عليه السلام :هر كس در جنگ از برابر دو مرد بگريزد ، كارش گريختن به شمار مى آيد، و اگر در جنگ از برابر سه نفر بگريزد، كارش گريختن به شمار نمى آيد .

مسیر این حدیث در کتابخانه : میزان الحکمه ج2 حدیث شماره : 19003680

نمایش منبع

الإمامُ الباقرُ أو الإمامُ الصّادقُ عليهما السلام :إنّ رسولَ اللّه صلى الله عليه و آله خَرَج بالنِّساءِ في الحَرْبِ حتّى يُداوِينَ الجَرْحى ، و لَم يُقَسِّمْ لَهُنّ مِن الفَيْءِ، و لكنَّهُ نَفَلَهُنَّ .

امام باقر يا امام صادق عليهما السلام :رسول خدا صلى الله عليه و آله زنان را همراه خود به جنگ برد تا مجروحان را مداوا كنند، و از غنيمت چيزى ميان آنها تقسيم نكرد، اما به آنان [اموالى ]عطا فرمود.

مسیر این حدیث در کتابخانه : میزان الحکمه ج2 حدیث شماره : 19003687

نمایش منبع

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ و قد سألَهُ جَميلُ بنُ دَرّاجٍ عن قولِ اللّه ِ: «إنَّما جَزاءُ الّذينَ يُحارِبونَ اللّه َ و رَسُولَهُ ···» أيُّ شيءٍ علَيهِم مِن هذا الحَدِّ الّذي سَمّى ؟ ـ : ذلكَ إلى الإمامِ إنْ شاءَ قَطَعَ ، و إنْ شاءَ صَلَبَ ، و إنْ شاءَ قَتَلَ ، و إنْ شاءَ نَفَى .

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به جميل بن درّاج كه پرسيد: كدام يك از كيفرهاى نامبرده در آيه «همانا سزاى كسانى كه با خدا و پيامبر او مى جنگند···» در حقّ اين محاربان بايد اعمال شود ؟ ـ فرمود : تشخيص با امام است . اگر خواست كيفر قطع دست و پا را به كار مى گيرد ، يا دار زدن را ، يا كشتن را و يا تبعيد كردن را .

مسیر این حدیث در کتابخانه : میزان الحکمه ج2 حدیث شماره : 19003696

نمایش منبع

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :قَدِمَ على رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله قَومٌ مِن بَني ضَبَّةَ (مَرْضى) فقالَ لَهُم رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أقِيموا عِندي ، فإذا بَرِئْتُم بَعَثْتُكُم في سَرِيّةٍ ، فقالوا : أخْرِجْنا مِن المَدينةِ ، فبَعثَ بهِم إلى إبِلِ الصَّدَقةِ ··· فلمّا بَرِئوا و اشْتَدّوا قَتَلوا ثَلاثةَ نَفَرٍ كانوا في الإبِلِ و ساقُوا الإبِلَ .
فبَلَغَ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ، فَبعَثَ إلَيهِم علِيّا عليه السلام و هُم في وادٍ قَد تَحَيّروا لَيس يَقْدِرونَ أنْ يَخْرُجوا عَنهُ ، قَريبٍ مِن أرضِ اليَمنِ، فأخَذَهُم فجاءَ بهِم إلى رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله، و نَزَلَتْ علَيهِ «إنَّما جَزاءُ الّذينَ يُحارِبونَ اللّه َ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِى الْأَرْضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُم مِّنْ خِلافٍ أَوْ يُنفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْىٌ فِى الدُّنْيَا وَ لَهُمْ فِى الاْخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ » فاخْتارَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله قَطْعَ أيْديهِم و أرْجُلِهِم مِن خِلافٍ.

امام صادق عليه السلام :عدّه اى از بنى ضبّه [در حالى كه بيمار و رنجور بودند] نزد پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمدند . رسول خدا صلى الله عليه و آله به آنها فرمود : نزد من بمانيد ؛ وقتى بهبود يافتيد شما را با سپاهى مى فرستم . عرض كردند : ما را در خارج مدينه جاى بده. پيامبر آنها را با شترى از بيت المال بيرون مدينه فرستاد ··· وقتى حالشان خوب شد و جان گرفتند سه نفرى را كه همراه شتر بودند كشتند و شتر را با خود بردند .
خبر به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله رسيد . آن حضرت على عليه السلام را براى دستگيرى آنها روانه كرد . آنان در دره اى نزديك يمن سرگردان بودند و نمى توانستند از آن خارج شوند . على عليه السلام آنها را دستگير كرد و نزد پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آورد . اين آيه «همانا سزاى كسانى كه با خدا و پيامبر او مى جنگند و در زمين به فساد مى كوشند، جز اين نيست كه كشته شوند يا بر دار آويخته گردند يا دست و پايشان در خلاف جهت يكديگر بريده شود يا از آن سرزمين تبعيد گردند. اين، رسوايى آنان در دنياست و در آخرت عذابى بزرگ خواهند داشت» بر پيامبر نازل شد . پيامبر صلى الله عليه و آله كيفر قطع دست و پا از چپ و راست را درباره آنها اعمال كرد .

مسیر این حدیث در کتابخانه : میزان الحکمه ج2 حدیث شماره : 19003702

نمایش منبع

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قولِ اللّه ِ عزّ و جلّ : «إنَّما جَزاءُ الّذينَ يُحارِبونَ اللّه َ و رسولَه و يَسْعَونَ في الأرضِ فَسادا أنْ يُقتَّلوا ···» ـ : هذا نَفْيُ المُحارَبةِ غيرُ هذا النَّفْيِ ، يَحْكُمُ علَيهِ الحاكِمُ بقَدْرِ ما عَمِلَ و يُنفَى و يُحْمَلُ في البَحرِ ، ثُمَّ يُقذَفُ بهِ لَو كانَ النَّفْيُ مِن بَلدٍ إلى بَلدٍ ، كأنْ يَكونَ إخْراجُهُ من بَلدٍ إلى بَلدٍ آخرَ عِدْلَ القَتْلِ و الصَّلْبِ و القَطْعِ ، و لكنْ يكونُ حَدّا يُوافِقُ القَطْعَ و الصَّلْبَ .

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «همانا سزاى كسانى كه با خدا و پيامبر او مى جنگند و در زمين به فساد مى كوشند، جز اين نيست كه كشته شوند···» ـ فرمود : تبعيد محاربه غير از تبعيد معمولى است. قاضى، به نسبت جرمى كه او مرتكب شده است، درباره اش حكم صادر مى كند . و تبعيد مى شود و او را به دريا مى برند و در دريا مى اندازند. اگر صرفا تبعيد از شهرى به شهر ديگر باشد چگونه معادل كشته شدن يا به دار آويختن است؟ بلكه بايد تبعيد او به گونه اى باشد كه با قتل و دار زدن و قطع دست و پا برابرى كند.

مسیر این حدیث در کتابخانه : میزان الحکمه ج2 حدیث شماره : 19003703

نمایش منبع

عنه عليه السلام ـ و قد سُئلَ عن نَفْيِ المُحارِبِ ـ : يُنْفى مِن مِصْرٍ إلى مِصْرٍ، إنّ عَليّا عليه السلام نَفى رجُلَينِ مِن الكُوفةِ إلى غَيرِها .

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از تبعيد محارب ـ فرمود : از شهر تبعيد مى شود . امير المؤمنين عليه السلام دو مرد را از كوفه به جاى ديگر تبعيد كرد .

مسیر این حدیث در کتابخانه : میزان الحکمه ج2 حدیث شماره : 19003704

نمایش منبع

عنه عليه السلام ـ و قد سُئلَ عن قولهِ تعالى : «أوْ يُنْفَوا مِنَ الأرضِ» كيفَ يُنْفى و ما حَدُّ نَفْيِهِ ؟ ـ : لا يُبايَـعُ و لا يُؤْوى و لا يُتَصَدَّقُ علَيهِ .

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از آيه «يا از زمين تبعيد شوند» و اين كه كيفيّت تبعيد و حدّ و مرز آن چيست ؟ ـ فرمود : نبايد با او معامله شود ، يا به او پناه داد و يا صدقه داد (كمك مالى نمود).

مسیر این حدیث در کتابخانه : میزان الحکمه ج2 حدیث شماره : 19003705

نمایش منبع