احادیث امام صادق علیه السلام

امام صادق عليه السلام : خداوند عز و جلپيامبرش را بر اساس محبّت خود ، تربيت كرد و فرمود : «در حقيقت ، تو را خويى است والا» و نيز خداوند عز و جلفرمود : «هركه از پيامبر فرمان بَرد ، از خداوندْ فرمان برده است» .

امام صادق عليه السلام : خردمندان ، در حقيقت ، كسانى هستند كه انديشه شان را به كار بستند ، تا آن كه از آن ، خدا دوستى را به ميراث بردند ؛ زيرا چون قلبْ خدا دوستى را به ميراث بَرَد ، روشنى مى گيرد و لطف و توجّه به سويش مى شتابد. پس چون به منزلت لطف و توجّه برسد، از فايده مندان مى گردد؛ يعنى حكيمانه سخنى مى گويد . پس چون حكيمانه سخن بگويد ، داراى هشيارى و زيركى مى شود . پس چون به منزلتِ زيركى برسد ، آن را در راه قدرت به كار مى برد و چون آن را در راه قدرت به كار بَرَد ، طبقات هفتگانه را مى شناسد و چون به اين منزلت برسد ، انديشه اش با لطف ، حكمت و بيان ، همراه مى شود و آنها را به كار مى بندد و چون به اين منزلت برسد ، خواسته و دوستى اش را در راه خالق خود قرار مى دهد . پس چون چنين كرد ، به منزلتِ بزرگ تر مى رسد و خدا را با چشمِ دلش مى بيند و حكمت را از راهى جز راه حكيمان به ميراث مى بَرد ، و علم را از راهى جز راه عالمان به ميراث مى بَرَد و صدق را از راهى جز راه صدّيقان به ميراث مى برد .

امام صادق عليه السلام : هركس خدا را دوست بدارد ، خدا دوستش مى دارد و هركس خدا دوستش بدارد ، از ايمنان خواهد بود .

مصباح الشريعة ـ در سخنى كه به امام صادق عليه السلام نسبت داده شده است ـ : مناجات عارفان ، بر سه اصل مى چرخد : بيم ، اميد و دوستى .
بيم، خود، زاده دانش است و اميد ، زاده يقين و دوستى ، زاده شناخت .
نشانِ بيم ، گريز است و نشانِ اميد ، جستجوست و نشانِ دوستى ، مقدّم داشتن محبوب بر جز اوست .
پس چون دانش در سينه پديدار شد ، شخصْ بيمناك مى شود و چون بيم درست گردد ، شخصْ گريزان مى گردد و چون بگريزد ، نجات مى يابد ... و چون دلش استوار گردد ، اميد مى بندد و چون شيرينى اميد را دريابد ، به جستجو برمى آيد و چون توفيق جستجويش دهند ، مى يابد . هرگاه روشنى شناخت بر دل بتابد ، نسيم دوستى مى وزد و چون نسيم دوستى بوزد ، شخص در سايه سار محبوب ، انس مى گيرد و محبوب را بر جز او رجحان مى نهد و با فرمان هايش همگام مى شود و از نافرمانى هايش دورى مى گزيند و چون كنار بساط انس با محبوب ، استقامت ورزد و فرمان هايش را به جاى آورد و از نافرمانى او بپرهيزد ، به روح مناجات ، دست مى يابد .

مصباح الشريعة ـ در سخنى كه به امام صادق عليه السلام نسبت داده شده است ـ : دوستى خدا چون بر ضمير بنده اى بتابد ، او را از هر مشغوليتى مى پردازد
(خالى مى كند) . هر يادى جز ياد خداوند متعال ، تاريكى است . شخص دوستدار ، ضميرش از همه مردم براى خدا خالص تر، سخنش راست تر، عهدش وفادارانه تر ، كردارش پاك تر، يادش پاكيزه تر و جانش بنده تر است . چون مناجات كند ، فرشتگان به او مباهات مى ورزند و به ديدارش افتخار مى كنند . خداوند به سبب او ، سرزمين ها را آباد مى كند ، و به سبب گراميداشت او ، بندگانش را گرامى مى دارد و به سبب حقّ او ، چون بندگان از او درخواستى كنند ، به آنان مى بخشد ، و به سبب رحمت بر او ، بلاها را از آنان برطرف مى كند . اگر خلق مى دانستند كه وى در نزد خداوند ، چه جايگاه و منزلتى دارد ، جز با خاكِ پاى او ، به خداوند عز و جلتقرّب نمى جستند .

امام صادق عليه السلام : دوست داشتن اولياى خدا و همدلى با آنان ، واجب است ؛ بيزارى از دشمنانشان نيز واجب است .

امام صادق عليه السلام : هركه بر اساس دين ، دوستى نكند و بر اساس دين ، دشمنى نورزد ، دين ندارد .

امام صادق عليه السلام : هركه شادمان مى شود كه خدا را در حالى ببيند كه به حقيقتْ مؤمن است ، بايد با خدا و پيامبرش و كسانى كه ايمان آورده اند ، دوستى كند و از دشمنان آنها ، بيزارى جويد و فضايلى را كه از آنها به وى رسيده است ، بپذيرد .

امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا به يارانش فرمود : «استوارترين دستاويز ايمان ، كدام است ؟».
گفتند : خدا و پيامبرش داناترند .
برخى از آنان گفتند : نماز است .
پاره اى گفتند : زكات است .
عدّه اى گفتند : روزه است .
گروهى گفتند : حج و عمره است .
برخى نيز گفتند : جهاد است .
پيامبر خدا فرمود : «هر آنچه گفتيد ، فضيلتى دارد؛ امّا آن نيست . بلكه استوارترين دستاويز ايمان ، دوستى در راه خدا و دشمنى در راه خدا و دوستى كردن با دوستان خدا و بيزارى جستن از دشمنان خداست» .

امام صادق عليه السلام : از استوارترين دستاويزهاى ايمان ، آن است كه در راه خدا دوست بدارى ، در راه خدا دشمن بدارى ، در راه خدا ببخشى و در راه خدا نبخشى .