احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام ـ در معرّفى منافقان ـ فرمود : حسودانِ آسايش [ديگران] هستند، به گرفتارىِ [مردم ]دامن مى زنند، و اميد را به يأس مى كشانند.

امام على عليه السلام : چونان كسى مباش كه بدون عمل به [ثواب ]آخرت اميد مى بندد··· هرگاه عافيت بيند خودپسند شود و هرگاه گرفتار گردد، نوميد مى شود··· اگر بى نياز شود، سرمست و فريفته گردد و اگر نيازمند شود، به نوميدى و سستى گرايد.

امام على عليه السلام : حتّى براى بدترين فرد اين امّت از رحمت خدا نوميد مشو؛ زيرا كه خداوند متعال فرموده است: «از رحمت خدا نوميد نشود مگر گروه كافران».

امام على عليه السلام : به آن كس كه به كار دنيايى شما توجه ندارد طمع نكنيد، و از هيچ بخت برگشته ناكامى قطع اميد مكنيد؛ زيرا ممكن است كه يكى از دو پاى او بلغزد و پاى ديگرش استوار ماند و آنگاه هر دو پايش به حالت اول برگردد و استوار بر جاى ماند.

امام على عليه السلام : بزرگترين توانگرى، چشم نداشتن به مال مردم است.

امام على عليه السلام : قطع اميد نيمى از دو موفقيت است.

امام على عليه السلام : قطع اميد كردن جان را آسوده مى كند.

امام على عليه السلام : قطع اميد كردن، آزادى دوباره است.

امام على عليه السلام : قطع اميد مايه آزادى است، طمع زيانبار است.

امام على عليه السلام : بركندن اميد، اسير را عزّت مى بخشد. طمع، امير را به خوارى مى كشاند.