كسى كه غيبتش رواست

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چهار نفرند كه غيبت كردن از آنها غيبت نيست : فاسقى كه فسق خود را آشكار مى سازد، پيشواى دروغگويى كه اگر خوبى كنى، سپاسگزارى نمى كند و اگر بدى كنى، نمى بخشد، كسانى كه از سر خنده و شوخى فحش مادر مى دهند و كسى كه از جماعت مسلمانان كناره گيرد و بر امّت من عيب گيرد و به روى آنها شمشير كشد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه نفرند كه بدگويى از آنها غيبت نيست : كسى كه گناه خود را آشكارا كند، كسى كه در داورى (حكومت) بى عدالتى ورزد و كسى كه گفتارش خلاف كردارش باشد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه نفرند كه آبرو و حيثيت آنها بر تو حرمت ندارد : تظاهر كننده به گناه، پيشواىِ ستمگر و بدعت گذار.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : فاسق، غيبت ندارد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : فاجر، غيبت ندارد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه حيا ندارد، غيبتى بر او نيست.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آيا از بردن نام فاجر خوددارى مى ورزيد؟ نامش را ببريد، تا مردم او را بشناسند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آيا از بردن نام فاجر كه مردم او را بشناسند باز مى ايستيد؟ فاجر را با اعمال و كردارش معرفى كنيد، تا مردم از او بر حذر باشند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : تا كى از بردن نام فاجر خوددارى مى كنيد؟ رسوايش سازيد، تا مردم از او بر حذر باشند.

امام على عليه السلام : فاسق، غيبت ندارد.

امام باقر عليه السلام : سه نفرند كه حرمتى ندارند : فرقه گراى بدعت گذار، پيشواىِ ستمگر و گنهكارى كه علنى گناه مى كند.

امام صادق عليه السلام : هرگاه شخص فاسق آشكارا گناه كند، نه حرمتى دارد و نه غيبتى.

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «خداوند بانگ برداشتن به بد زبانى را دوست ندارد مگر [از كسى] كه بر او ستم رفته باشد» ـ فرمود : هر كس عدّه اى را ميهمان كند و از آنها بد پذيرايى نمايد، از كسانى است كه ستم كرده است و اشكالى ندارد كه ميهمانان از او چيزى بگويند.

امام صادق عليه السلام ـ نيز در بيان همين آيه ـ فرمود : ميهمانى بر مردى وارد مى شود و او بخوبى پذيراييش نمى كند. او مى تواند از اين رفتار بد ميزبان ياد كند.

امام رضا عليه السلام : هر كه پرده حيا را دور افكند، غيبت ندارد.