ج ـ تربيت عملى

الإمام عليّ عليه السلام : مَن نَصَبَ نَفسَهُ لِلنّاسِ إماما فَليَبدَأ بِتَعليمِ نَفسِهِ قَبلَ
تَعليمِ غَيرِهِ ، وليَكُن تَأديبُهُ بِسيرَتِهِ قَبلَ تَأديبِهِ بِلِسانِهِ . ومُعَلِّمُ نَفسِهِ ومُؤَدِّبُها أَحَقُّ بِالإِجلالِ مِن مُعَلِّمِ النّاسِ ومُؤَدِّبِهِم .

امام على عليه السلام : هر كس خود را پيشواى مردم قرار دهد ، بايد پيش از
آموزش دادن مردم ، از ياد دادن به خود آغاز كند ، و بايد پيش از تربيت زبانى ، با رفتارش تربيت كند . آموزگار و مربّى خود ، بيش از آموزگار و مربّى مردم، شايسته احترام است .

نمایش منبع

الإمام الصادق عليه السلام : كونوا دُعاةً لِلنّاسِ بِغيرِ ألسِنَتِكُم ؛ لِيَرَوا مِنكُمُ الوَرَعَ وَالاجتِهادَ وَالصَّلاةَ وَالخَيرَ ، فَإِنَّ ذلِكَ داعِيَةٌ .

امام صادق عليه السلام : با غير از زبانتان ، [با رفتار ]دعوت كننده مردم باشيد . بايد مردم از شما پرهيزگارى ، تلاش خستگى ناپذير و نماز و خوبى ببينند كه اين، دعوت كردن است .

نمایش منبع

فهرست حکمت‏نامه کودک

امام كاظم علیه السلام : :

طُوبى لِشيعَتِنَا الْمُتَمَسِّكينَ بِحُبِّنا فى غَيْبَةِ قائِمنا اَلثّابِتينَ عَلى مُوالاتِنا وَ الْبَرآئَةِ مِنْ اَعْدآئِنا اُولئِكَ مِنّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ وَ قَدْ رَضُوا بِنا اَئِمَّةً وَ رَضينا بِهِمْ شيعَةً وَ طُوبى لَهُمْ، هُمْ وَ اللّه‏ِ مَعَنا فى دَرَجَتِنا يَوْمَ الْقِيامِةِ؛

خوش به حال شيعيان ما كه در زمان غيبت قائم ما به دوستى ما چنگ مى ‏زنند و در دوستى ما و برائت از دشمنان ما استوارند آنها از ما و ما از آنها هستيم، آنها به پيشوائى ما راضى شدند و ما هم به شيعه بودن آنها راضى و خشنوديم و خوشا به حال آنها، به خدا قسـم آنها در روز قيامت با ما و مرتبه ما هستند.

بحارالأنوار: ج 51، ص 151