يارى جستن از خدا

ادريس عليه السلام ـ در دعايش ـ : بار خدايا! دلم را از هر چيزى (حلال يا حرام) كه ره توشه من به سوى تو نمى شود و در روز ديدارم با تو ، از آن سودى نمى برم، روى گردان كن.

امام على عليه السلام ـ در دعا ـ : روزىِ مرا از دنيا عطا كن و مرا به آن ، بى رغبت گردان.

امام على عليه السلام ـ در دعايى در روز جَمَل ، پيش از وقوع جنگ ـ : به حقّ آن نام بلندت ، از تو درخواست مى كنم كه بر من منّت نهى تا وظيفه شكرگزارى نعمتت را به جاى آورم.
پروردگارا! چه آزمندم من به آنچه تو مرا نسبت بدان ترغيب به زهد كردى و بر اين ، تشويقم نمودى! اگر به من كمك نكنى كه در دنيايم زهد بورزم و براى آخرتم تقوا بيندوزم ، نابود خواهم شد.
پروردگار من! دعوتگران (انگيزه هاى) دنيا، از زن و فرزند، مرا فرا خواندند و من به سرعت ، اجابتشان كردم و با ميل ، به دنيا گراييدم. و دعوتگران آخرت، از زهد و كوشش در عبادت، مرا فرا خواندند و من صداى آنها را خاموش كردم و آن سان كه به سوى خاشاك خشكيده و خسى كه بر باد مى رود و سرابى كه به زودى از ميان مى رود (دنيا) شتافتم ، به سوى آن دعوتگرها نشتافتم.

صحيح البخارى ـ به نقل از سعد بن ابى وقّاص ـ : پيامبر صلي الله عليه و آله اين جملات را ، آن گونه كه سواد و نوشتن ياد داده مى شود ، به ما مى آموخت : «بار خدايا! پناه مى برم به تو از بخل . پناه مى برم به تو از ترسويى . پناه مى برم به تو از اين كه تا فروترين (دوره) عمر (فرتوتى) ، واپس برده شويم. پناه مى برم به تو از گرفتارى دنيا و عذاب قبر».

امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعايش در روز عرفه ـ : دوستىِ دنياى دون را از دلم بَر كن كه از [دستيابى به] آنچه نزد توست ، باز مى دارد، و از جستن وسيله رسيدن به تو مانع مى شود، و از نزديك شدن به تو غافل مى سازد .

امام زين العابدين عليه السلام : معبود من! به آن حقّ تو كه بر همه آفريدگانت واجب است ، از تو درخواست مى كنم... كه با افكندن خوفت در دلم ، دنيا را از يادم ببرى، و به مهربانى ات به كرامت (احسان) فراوانت بازم گردانى.

امام زين العابدين عليه السلام : بار خدايا! بر محمّد و آل محمّد درود فرست، و جانم را بر راستى [در پندار و گفتار و كردار] بگير، و نيازم را از دنيا قطع كن، و مرا به آنچه نزد توست ، راغب نما تا به ديدارت مشتاق گردم.

امام زين العابدين عليه السلام ـ در پايان سخنانى كه هر جمعه مردم را با آنها موعظه مى كرد ـ : از خداوند ، درخواست مى كنم كه ما و شما را در اندوختن توشه پرهيزگارى و دل بركندن از دنيا كمك كند، و ما و شما را از زهدوَرزانِ به زرق و برق كنونى زندگى دنيا ، و از راغبانِ به پاداش آينده آخرت قرار دهد؛ چرا كه ما وابسته به او و از آنِ اوييم. سلام خداوند بر محمّدِ پيامبر و خاندان او باد!

كشف الغُمَّة ـ به نقل از عامر بن واثله ـ : على بن الحسين عليه السلام هر گاه اين آيه را تلاوت مى كرد: «اى كسانى كه ايمان آورده ايد! از خدا پروا كنيد و با راستينان باشيد» ، مى فرمود: «بار خدايا! مرا در بالاترين درجات اين دعا قرار ده، و با اراده اى استوار كمكم كن، و عيبجويىِ نيكو (سازنده) از نفْسم را به من ارزانى دار، و مرا از آن بِستان تا با خنكاى ترسم از تو، دلم از خُطورات دنيوى خالى
گردد، و دل و زبانى روزى ام كن كه در نكوهيدن دنيا و دورى گزيدن شايسته از آن ، همگام باشند ، به طورى كه جز راست نگويم، و با حُسن توفيقت، مصاديق اجابتت را به من نشان بده ، به طورى كه در هر حال ، چنان باشم كه مى خواهم».

امام زين العابدين عليه السلام : خدايا! بر محمّد و آل محمّد ، درود فرست و رغبت به كار خداپسندانه براى آخرتم را روزى ام كن، به طورى كه درستى آن را با قلبم بشناسم، و به طورى كه زهدورزى به دنيايم ، بر من چيره باشد.