حديث و آيات : فاصله ميان ايمان و يقين

مشكاةِ الأنوارِ: سألَ أميرُ المؤمنينَ عليه السلام الحَسَنَ و الحُسَينَ عليهما السلام فقالَ لَهُما : ما بَينَ الإيمانِ و اليَقينِ ؟ فسَكَتا ، فقالَ لِلحَسَنِ : أجِبْ يا أبا محمّدٍ ! قالَ : بَينَهُما شِبرٌ . قالَ : و كَيفَ ذاكَ ؟ قالَ : لأنَّ الإيمانَ ما سَمِعناهُ بآذانِنا و صَدَّقناهُ بِقُلوبِنا ، و اليَقينُ ما أبصَرناهُ بأعيُنِنا و استَدلَلنا بهِ على ما غابَ عَنّا .

مشكاة الأنوار: امام على عليه السلام از حسن و حسين عليهما السلام پرسيد: فاصله ميان ايمان و يقين چقدر است؟ آن دو بزرگوار سكوت كردند. امام، به حسن عليه السلام فرمود: جواب بده اى ابا محمّد، عرض كرد: يك وجب. فرمود: چگونه؟ عرض كرد: چون ايمان آن چيزى است كه با گوش هاى خود شنويم و با دل هايمان باورش كنيم و يقين آن چيزى است كه با چشمان خود ببينيم و از آن به آنچه از ديد ما پنهان است راه ببريم.

نمایش منبع

بازگشت به : فاصله ميان ايمان و يقين

امام صادق عليه ‏السلام : :

قالَ لُقْمانُ لاِءِبنِهِ: لِلْحاسِدِ ثَلاثُ عَلاماتٍ: يَغْتابُ اِذا غابَ، وَ يَتَمَلَّقُ اِذا شَهِدَ وَ يَشْمِتُ بِالْمُصيبَةِ.

لقمان به پسرش گفت: حسود، سه نشان دارد:
1 ـ پشت سر غيبت مى‏ كند،
2 ـ رو در رو، تملّق و چاپلوسى مى ‏كند،
3 ـ و در مصيبت و گرفتارى، زبان به شماتت مى‏ گشايد.

بحار الانوار: ج 96، ص 206