إبراهيمُ بنُ سَعدٍ : سَمِعَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ ناعِيَةً في بَيتِهِ وعِندَهُ جَماعَةٌ ، فَنَهَضَ إلى مَنزِلِهِ ثُمَّ رَجَعَ إلى مَجلِسِهِ، فَقيلَ لَهُ : أمِن حَدَثٍ كانَتِ النّاعِيَةُ ؟ قالَ : نَعَم ، فَعَزَّوهُ وتَعَجَّبوا مِن صَبرِهِ ، فَقالَ : إنّا أهلُ بَيتٍ نُطيعُ اللّه َ فيما نُحِبُّ ، ونَحمَدُهُ فيما نَكرَهُ .

ابراهيم بن سعد: على بن الحسين عليه السلام در حالى كه جماعتى نزد او بودند، صداى عزادارى از خانه خود شنيد، به منزل خود رفت و سپس به مجلس بازگشت. به ايشان عرض شد: آيا اين شيون از خبر مرگ كسى بود؟ فرمود: آرى. حاضران او را تسليت دادند و از شكيبايى او شگفت زده شدند. امام عليه السلامفرمود: ما خاندانى هستيم كه در آن چه دوست مى داريم، از خدا فرمان مى بريم و در آن چه ناخوش مى داريم، سپاسش مى نهيم.

نمایش منبع

اهل بيت در قرآن و حديث ج1