الكافي : كان أبو الحسن الأوّل عليه السلام إذا رَفَعَ رَأسَهُ مِن آخِرِ رَكعَةِ الوَترِ قالَ : هذا مَقامُ مَن حَسَناتُهُ نِعمَةٌ مِنكَ ، و شُكرُهُ ضَعيفٌ ، و ذَنبُهُ عظيمٌ ، و ليسَ لَهُ إلاّ دَفعُكَ و رَحمَتُكَ ؛ فإنّكَ قُلتَ في كتابِكَ المُنزَلِ على نبيِّكَ المُرسَلِ صلى الله عليه و آله : «كانُوا قَليلاً مِن اللَّيلِ ما يَهْجَعُونَ * و بالأسحارِ هُم يَستَغفِرونَ» .طالَ هُجُوعِي ، و قَلَّ قِيامِي ، و هذا السَّحَرُ و أنا أستغفِرُكَ لذَنبِي استِغفارَ مَن لَم يَجِدْ لنفسِهِ ضَرّا و لا نَفعا ، و لا مَوتا و لا حَياةً و لا نُشورا ، ثُمّ يَخرُّ ساجِدا صلواتُ اللّه ِ علَيهِ .

الكافى : امام كاظم عليه السلام هرگاه از ركعت آخر نماز وتر سر بر مى داشت عرضه مى داشت : «اين كسى است كه حسناتش نعمتى است از سوى تو و شكر گزاريش ناچيز است و گناهش بزرگ و چيزى جز حمايت و رحمت تو ندارد. و تو در كتاب خود كه بر پيامبر مرسل خويش نازل كردى فرمودى: «اندكى از شب را مى خوابيدند و در سحرگاهان استغفار مى كردند». خفتنم به درازا است و شب زنده داريم اندك و اينك سحر است و من براى گناهم از درگاه تو آمرزش مى طلبم؛ آمرزش خواهىِ كسى كه نه سود و زيانش در اختيار اوست و نه مرگ و نه زندگى و نه رستاخيزش» . سپس آن حضرت، صلوات اللّه عليه، به سجده مى افتاد.

نمایش منبع

میزان الحکمه ج8

امام كاظم علیه السلام:

طُوبى لِشيعَتِنَا الْمُتَمَسِّكينَ بِحُبِّنا فى غَيْبَةِ قائِمنا اَلثّابِتينَ عَلى مُوالاتِنا وَ الْبَرآئَةِ مِنْ اَعْدآئِنا اُولئِكَ مِنّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ وَ قَدْ رَضُوا بِنا اَئِمَّةً وَ رَضينا بِهِمْ شيعَةً وَ طُوبى لَهُمْ، هُمْ وَ اللّه‏ِ مَعَنا فى دَرَجَتِنا يَوْمَ الْقِيامِةِ؛

خوش به حال شيعيان ما كه در زمان غيبت قائم ما به دوستى ما چنگ مى ‏زنند و در دوستى ما و برائت از دشمنان ما استوارند آنها از ما و ما از آنها هستيم، آنها به پيشوائى ما راضى شدند و ما هم به شيعه بودن آنها راضى و خشنوديم و خوشا به حال آنها، به خدا قسـم آنها در روز قيامت با ما و مرتبه ما هستند.

بحارالأنوار: ج 51، ص 151

ادامــه »

:: دسته بندي احاديث بر اساس نام معصوم(ع) ::

ادامــه »

تــعــداد كــتــابــهــا : 111

تــعــداد احــاديــث : 45456

تــعــداد تــصــاویــر : 685

تــعــداد حــدیــث روز : 3838