حكم قيام كردن قبل از قيام قائم عليه السلام

امام على عليه السلام :سوگند به آن كه جان على در دست اوست، هيچ دسته اى براى گرفتن حقّ من يا ديگرى و يا براى دفع ستم از ما، قيام نمى كند مگر آن كه بليّه آنان را از پاى درمى آورد تا آن گاه كه دسته اى كه با محمّد صلى الله عليه و آله در بدر بودند قيام كنند؛ گروهى كه براى كشته هايشان خون بها پرداخت نمى شود، مجروحشان درمان نمى گردد و بر خاك افتاده شان در تابوت نهاده نمى شود.

امام باقر عليه السلام :آن دسته از ما خاندان، كه پيش از قيام قائم دست به قيام بزنند، همچون جوجه پرنده اى هستند كه [از لانه خود ]بيرون پريده و در سوراخى افتاده و بازيچه دست كودكان شده است.

الغيبة للنعمانى ـ به نقل از ابو جارود ـ : امام باقر عليه السلام فرمود : بدان كه هيچ گروهى براى زدودن ستمى، يا قدرت بخشيدن به دينى قيام نمى كند مگر آن كه مرگ و فاجعه آنان را به خاك مى افكند. تا آن كه گروهى قيام كنند كه در بدر با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بودند؛ گروهى كه كشته آنان دفن نمى شود و بر خاك افتاده شان از زمين بلند نمى شود و مجروحشان مداوا نمى گردد.
عرض كردم: آنان چه كسانى اند؟ فرمود: فرشتگان.

امام صادق عليه السلام :هيچ فردى از ما خاندان براى زدودن ستم، يا زنده كردن حقّى قيام نكرده، و تا پيش از قيام قائم ما، قيام نخواهد كرد، مگر آن كه گرفتاريها او را از پاى درآورده و درمى آورد و قيام او بر ناراحتى و پاشيدگى ما افزوده و مى افزايد.

امام صادق عليه السلام :تا آنگاه كه فردى از خاندان محمّد صلى الله عليه و آله باشد كه دست به شورش زند، من و شيعيانم در خير [و امنيت] به سر مى بريم. چقدر دوست داشتم كسى از خاندان محمّد صلى الله عليه و آله شورش كند و خرج خانواده اش را من بپردازم.

امام صادق عليه السلام :نگوييد: زيد [پسر امام زين العابدين عليه السلام ]شورش كرد. زيد مردى دانشمند و راستگو بود و شما را به سوى خودش دعوت نكرد، بلكه به خشنودى خاندان محمّد صلى الله عليه و آله فرايتان خواند. اگر پيروز مى شد بى گمان به آنچه شما را بدان فرا خوانده بود وفادار مى ماند. براستى كه او براى در هم شكستن قدرتى منسجم قيام كرد.

إعلام الورى ـ به نقل از ابن خالد ـ : امام رضا عليه السلام فرمود : همانا گرامى ترين شما نزد خداوند ، با تقواترين و پاى بندترين شما به تقيّه است. عرض شد: اى پسر رسول خدا! تا كِى؟ فرمود: تا روزگارِ آن زمانِ معيّن، كه آن روزگار قيام قائم ماست. پس، هر كه پيش از قيام قائم ما تقيّه را ترك كند، از ما نيست.