ستايش آمرزش خواهان در سحرگاهان
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنَّ اللّه َ تعالى يُحِبُّ ثلاثةَ أصواتٍ : صَوتَ الدِّيكِ ، و صَوتَ قارِئِ القرآنِ ، و صَوتَ الذين يَستَغفِرونَ بالأسحارِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند متعال سه بانگ را دوست دارد : بانگ خروس و بانگ قارى قرآن و بانگ كسانى كه در سحرگاهان آمرزش مى طلبند.
عنه صلى الله عليه و آله : ثلاثةٌ مَعصومونَ مِن إبليسَ و جنودِهِ : الذاكرونَ للّه ِِ ، و الباكُونَ مِن خَشيَةِ اللّه ِ ، و المُستَغفِرونَ بِالأسحارِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه گروهند كه از گزند ابليس و لشكريان او مصونند : كسانى كه به ياد خدا هستند، كسانى كه از خوف خدا گريانند و آمرزش خواهانِ در سحرگاهان.
مستدرك الوسائل : رُوِيَ أنَّ داوودَ عليه السلام سَألَ جَبرَئيلَ عن أفضَلِ الأوقاتِ ، قالَ : لا أعلَمُ ، إلاّ أنَّ العَرشَ يَهتَزُّ في الأسحارِ .
مستدرك الوسائل : روايت شده است كه داوود عليه السلام از جبرئيل درباره بهترين اوقات سؤال كرد و جبرئيل پاسخ داد : نمى دانم، ولى عرش در سحرگاهان مى لرزد.
لقمانُ عليه السلام ـ في وصيَّتِهِ لابنِهِ ـ : يا بُنَيَّ ، لا يكونُ الدِّيكُ أكيَسَ مِنكَ ،يقومُ في وَقتِ
السَّحَرِ و يَستَغفِرُ ، و أنتَ نائمٌ ! .
لقمان عليه السلام ـ در سفارش به فرزند خود ـ فرمود : فرزندم! مبادا خروس از تو زرنگتر باشد، هنگام سحر كه تو در خوابى او بر مى خيزد و آمرزش مى طلبد!
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ إذا أرادَ أن يُصِيبَ أهلَ الأرضِ بعَذابٍ قالَ : لولا الذين يَتحابُّونَ بجَلالِي ، و يَعمُرُونَ مساجِدي ، و يَستَغفِرونَ بالأسحارِ ، لأنزَلتُ عذابِي .
امام على عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ هرگاه اراده مى كند كه به زمينيان عذابى رساند، مى فرمايد : اگر نبودند كسانى كه به واسطه عظمت و شكوه من با يكديگر مِهر مى ورزند و مسجدهاى مرا آباد مى سازند و در سحرگاهان آمرزش مى طلبند، قطعا عذابم را فرو مى فرستادم.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله : خَيرُ وَقتٍ دَعَوتُمُ اللّه َ عَزَّ و جلَّ فيه الأسحارُ ، و تلا هذهِ الآيَةَ في قولِ يعقوبَ عليه السلام : «سَوفَ أسْتَغْفِرُ لَكُم رَبِّي» [و ]قالَ : أخَّرَهُم إلى السَّحَرِ .
امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : بهترين زمان براى آنكه در آن خداوند عزّ و جلّ را بخوانيد سحر است. و اين آيه را كه سخن يعقوب عليه السلام است، تلاوت كرد: «بزودى از پروردگارم براى شما بخشايش مى طلبم» و فرمود : دعا براى آنها را به وقت سحر موكول كرد.
عنه عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى : «و المُستَغفِرينَ بالأسْحارِ » ـ :المُصَلِّينَ وَقتَ السَّحَرِ .
امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «و آمرزش خواهانِ در سحرگاهان» ـ فرمود : يعنى كسانى كه سحرگاه نماز مى گزارند.
عنه عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى: «و بالأسحارِ هُم يَستَغفِرُونَ» ـ : كانوا يَستَغفِرُونَ اللّه فِي الوَترِ سَبعِينَ مَرَّةً فِي السَّحَرِ .
امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «و در سحرگاهان آمرزش مى طلبند» ـ فرمود : كسانى بودند كه هنگام سحر در نماز وتر هفتاد بار استغفار مى كردند.
عنه عليه السلام : إنَّ مَنِ استَغفَرَ اللّه َ سَبعينَ مَرَّةً في وقتِ السَّحَرِ فهُو مِن أهلِ هذهِ الآيةِ .
امام صادق عليه السلام : كسى كه در هنگام سحر هفتاد مرتبه از خداوند استغفار كند، او از اهل اين آيه است.
عنه عليه السلام : مَن قالَ في وَترِهِ إذا أوتَرَ : «أستَغفِرُ اللّه َ و أتوبُ إلَيهِ» سَبعينَ مَرَّةً و هُو قائمٌ ، فَواظَبَ على ذلكَ حتّى يَمضِيَ لَهُ سَنَةٌ ، كَتَبَهُ اللّه ُ عِندَهُ مِن المُستَغفِرِينَ بالأسحارِ ، و وَجَبَت لَهُ المَغفِرَةُ مِنَ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ .
امام صادق عليه السلام : هر كس در نماز وتر خود در حالى كه ايستاده است هفتاد مرتبه بگويد : «أستغفر اللّه و أتوب إليه» و اين كار را تا يك سال ادامه دهد، خداوند نام او را در زمره آمرزش خواهانِ در سحرگاهان بنويسد و آمرزش خداوند عزّ و جلّ بر او لازم گردد.
عنه عليه السلام ـ في قَول يعقوبَ لبَنيه : «سَوفَ أستَغفرُ لكُم رَبّي» . ـ : أخَّرَها إلى السَّحَرِ ليلةَ الجُمُعةِ .
امام صادق عليه السلام ـ درباره كلام يعقوب به فرزندش : «بزودى از پروردگارم براى شما بخشايش مى طلبم» ـ فرمود : دعا كردن براى آنان را تا سحرگاه شب جمعه به تأخير انداخت.
الكافي : كان أبو الحسن الأوّل عليه السلام إذا رَفَعَ رَأسَهُ مِن آخِرِ رَكعَةِ الوَترِ قالَ : هذا مَقامُ مَن حَسَناتُهُ نِعمَةٌ مِنكَ ، و شُكرُهُ ضَعيفٌ ، و ذَنبُهُ عظيمٌ ، و ليسَ لَهُ إلاّ دَفعُكَ و رَحمَتُكَ ؛ فإنّكَ قُلتَ في كتابِكَ المُنزَلِ على نبيِّكَ المُرسَلِ صلى الله عليه و آله : «كانُوا قَليلاً مِن اللَّيلِ ما يَهْجَعُونَ * و بالأسحارِ هُم يَستَغفِرونَ» . طالَ هُجُوعِي ، و قَلَّ قِيامِي ، و هذا السَّحَرُ و أنا أستغفِرُكَ لذَنبِي استِغفارَ مَن لَم يَجِدْ لنفسِهِ ضَرّا و لا نَفعا ، و لا مَوتا و لا حَياةً و لا نُشورا ، ثُمّ يَخرُّ ساجِدا
صلواتُ اللّه ِ علَيهِ .
الكافى : امام كاظم عليه السلام هرگاه از ركعت آخر نماز وتر سر بر مى داشت عرضه مى داشت : «اين كسى است كه حسناتش نعمتى است از سوى تو و شكر گزاريش ناچيز است و گناهش بزرگ و چيزى جز حمايت و رحمت تو ندارد. و تو در كتاب خود كه بر پيامبر مرسل خويش نازل كردى فرمودى: «اندكى از شب را مى خوابيدند و در سحرگاهان استغفار مى كردند». خفتنم به درازا است و شب زنده داريم اندك و اينك سحر است و من براى گناهم از درگاه تو آمرزش مى طلبم؛ آمرزش خواهىِ كسى كه نه سود و زيانش در اختيار اوست و نه مرگ و نه زندگى و نه رستاخيزش» . سپس آن حضرت، صلوات اللّه عليه، به سجده مى افتاد.
- کتابخانه احادیث شیعه
- لیست چهل حدیث ها
- فهرست میزان الحکمه ج8
- ستايش آمرزش خواهان در سحرگاهان