رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : رَحِمَ اللّه ُ أخي موسى استَحيا فقالَ ذلكَ، لَو لَبِثَ مَع صاحِبهِ لأبصَرَ أعجَبَ الأعاجِيبِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند برادرم موسى را رحمت كند؛ حيا كرد و آن حرف را زد. اگر با همسفر خود مى ماند بى گمان شگفت ترين عجايب را مى ديد.
عنه صلى الله عليه و آله : رَحمَةُ اللّه ِ علَينا و على موسى ، لَو صَبَرَ لرأى مِن صاحِبِهِ العَجَبَ ، و لكنّهُ قالَ : «إنْ سَألْتُكَ عَن شَيْءٍ بَعْدَها فَلا تُصاحِبْني قَد بَلَغْتَ مِن لَدُنِّي عُذْرا» .
.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : رحمت خدا بر ما و بر موسى. اگر شكيبايى مى كرد بى گمان از همسفر خود شگفتى ها مى ديد. امّا گفت : «اگر از اين پس چيزى از تو پرسيدم، ديگر با من همراهى مكن و از جانب من قطعاً معذور خواهى بود».
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : كانَ وصِيُّ موسَى بنِ عِمرانَ يُوشَعَ بنَ نُونٍ ، و هُو فَتاهُ الّذي ذَكرَهُ اللّه ُ في كِتابِهِ .
امام باقر عليه السلام : وصىّ موسى بن عمران، يوشع بن نون بود و او همان جوانى است كه خداوند در كتاب خود از وى ياد كرده است.
الإمامُ الباقرُ أو الإمامُ الصّادقُ عليهما السلام : لَو صَبَرَ موسى لأراهُ العالِمُ سَبعينَ اُعجُوبَةً .
امام باقر يا امام صادق عليهما السلام : اگر موسى شكيبايى مى كرد، بى گمان آن مرد عالم هفتاد گونه عجايب به او نشان مى داد.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّ الخضرَ كانَ نَبيّا مُرسَلاً ، بَعَثَهُ اللّه ُ تباركَ و تعالى إلى قَومِهِ فدَعاهُم إلى تَوحيدِهِ و الإقرارِ بأنبيائهِ و رُسُلِهِ و كُتُبِهِ ، و كانَتْ آيَتُهُ أنّه كانَ لا يَجلِسُ على خَشَبَةٍ يابِسَةٍ و لا أرضٍ بَيضاءَ إلاّ أزهَرَت خَضِرا ، و إنّما سُمِّيَ خضرا لذلكَ .
امام صادق عليه السلام : خضر، پيامبرى مرسل بود كه خداوند تبارك و تعالى وى را به سوى قومش فرستاد و او آنان را به يگانه دانستن خدا و اقرار به پيامبران و فرستادگان او و كتاب هايش فراخواند و معجزه اش اين بود كه روى هر چوب خشك يا هر زمين بى علفى مى نشست، سبز مى شد و از اين رو «خضر» ناميده شد.
عنه عليه السلام : مَسجِدُ السَّهلَةِ مُناخُ الرَّاكِبِ . قيلَ : و مَنِ الرّاكِبُ ؟ قالَ : الخضرُ عليه السلام .
امام صادق عليه السلام : مسجد سهله، اقامتگاه آن سواره است، عرض شد : آن سواره كيست؟ فرمود : خضر عليه السلام .
بحار الأنوار عن الحسنِ بنِ سعيدٍ اللَّحْميّ : وُلِدَت لرجُلٍ مِن أصحابِنا جارِيَةٌ ، فدَخَلَ على أبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام فرآهُ مُتَسَخِّطا لَها ، فقالَ لَهُ أبو عبدِ اللّه ِ عليه السلام : أ رَأيتَ لَو أنّ اللّه َ أوحى إلَيكَ : إنّي أختارُ
لكَ أو تَختارُ لِنفسِكَ ، ما كُنتَ تَقولُ ؟ قالَ : كُنتُ أقولُ : يا رَبِّ ، تَخْتارُ لي . قالَ : فإنّ اللّه َ قدِ اختارَ لكَ
ثُمّ قالَ : إنّ الغُلامَ الّذي قَتَلَهُ العالِمُ حِينَ كانَ مَع موسى في قولِ اللّه ِ : «فأرَدْنا أنْ يُبْدِلَهُما رَبُّهُما خَيْرا مِنهُ زَكاةً و أقْرَبَ رُحْما» . قالَ : فأبدَلَهُما جارِيَةً وَلَدَت سَبعينَ نَبيّا .
بحار الأنوار ـ به نقل از حسن بن سعيد لحمى ـ : براى يكى از همكيشان ما دخترى به دنيا آمد و او خدمت حضرت صادق عليه السلام رسيد. حضرت او را از اينكه دختر دار شده است ناراحت يافت؛ به او فرمود : فكر كن اگر خداوند به تو وحى مى كرد : من براى تو انتخاب كنم يا خودت انتخاب مى كنى، چه مى گفتى؟ آن مرد عرض كرد : مى گفتم : پروردگارا! تو براى من انتخاب كن.
حضرت فرمود : حالا هم خدا [اين دختر را ]براى تو انتخاب كرده است
سپس فرمود : آن پسر بچه اى را كه آن مرد عالم (خضر)، زمانى كه موسى همراهيش مى كرد، كشت و خداوند فرموده است : «پس، خواستيم كه پروردگارشان آن دو را به پاكتر و مهربانتر از او عوض دهد»، خداوند به عوض او به پدر و مادرش دخترى داد كه هفتاد پيامبر از او به دنيا آمد.
الإمامُ الرِّضا عليه السلام : إنّ الخضرَ شَرِبَ مِن ماءِ الحَياةِ فهُو حَيٌّ لا يَموتُ حتّى يُنفَخَ في الصُّورِ ، و إنّهُ لَيأتِينا فيُسَلِّمُ فنَسمَعُ صَوتَهُ و لا نَرى شَخصَهُ ، و إنّهُ لَيَحضُرُ حيثُ ما ذُكِرَ ، فمَن ذكَرَهُ مِنكُم فلْيُسَلِّمْ علَيهِ ، و إنّهُ لَيَحضُرُ المَوسِمَ كُلَّ سَنةٍ فيَقضي جَميعَ المَناسِكِ و يَقِفُ بعَرَفَةَ فيُؤمِّنُ على دُعاءِ المؤمِنينَ ، و سيُؤنِسُ اللّه ُ بهِ وَحشَةَ قائمِنا في غَيبَتِهِ ، و يَصِلُ بهِ وَحدَتَهُ .
امام رضا عليه السلام : خضر از آب حيات نوشيد و از اين رو زنده است و تا روزى كه در صور دميده شود نمى ميرد. او نزد ما مى آيد و سلام مى كند و ما صدايش را مى شنويم امّا خودش را نمى بينيم. هر جا اسمش برده شود، حاضر مى شود. بنا بر اين، هر يك از شما نام او را برد، به وى سلام دهد. هر سال در موسم حج حاضر مى شود و تمام مناسك را به جا مى آورد و در عرفه مى ايستد و براى دعاى مؤمنان آمين مى گويد. زودا كه خداوند او را انيس تنهايى قائم ما، در زمان غيبتش قرار دهد و به وسيله او، وى را از تنهايى به در آورد.
كمال الدين : إنّما سُمّيَ الخضرَ لأنّهُ جَلَسَ على أرضٍ بَيضاءَ فاهتَزّت خَضراءَ فسُمِّيَ الخضرَ لذلكَ ، و هُو أطوَلُ الآدَميِّينَ
عُمرا .
كمال الدين : خضر از اين رو خضر ناميده شد كه روى زمين خشك و بى علف نشست و آن زمين سبزه زار شد و لذا او را خضر گفتند. عمر او از همه انسان ها درازتر است.