موجبات بدبختى

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «گويند : اى پروردگار ما! بد بختيمان بر ما چيره گشت» ـ فرمود : به سبب اعمال و كردارشان بدبخت شدند .

امام على عليه السلام ـ در فرمان استاندارى مصر به مالك اشتر ـ نوشت : على بن ابي طالب امر مى كند او (مالك) را به تقواى الهى و برگزيدن فرمان خدا و پيروى از واجبات و مستحبّات او، كه در كتابش (قرآن كريم) به آنها فرمان داده است و هيچ كس، جز به پيروى از آنها خوشبخت نمى گردد و هيچ كس جز با انكار و فرو گذاشتن آنها بدبخت نمى شود .

امام على عليه السلام : كسى كه آزمنديش زياد باشد ، رنج و بدبختيش بسيار باشد .

امام على عليه السلام : از شيفته شدن به دنيا بپرهيز ، كه براى تو بدبختى و گرفتارى مى آورد و موجب مى شود كه آنچه را ماندنى است ، به آنچه رفتنى است ، بفروشى .

امام على عليه السلام : آزمندى ، يكى از دو بدبختى است.

امام على عليه السلام : علّت بدبختى ، دنيا دوستى است.

امام على عليه السلام ـ در شرح آفرينش آدم عليه السلام ـ فرمود : خداوند سبحان فرمود :«بر آدم سجده كنيد . پس همه سجده كردند، مگر ابليس» غرور و نخوت او را فرا گرفت و بدبختى بر وجود وى چيره گشت و به آفرينش [خود] از آتش باليد و آفرينش [آدم از ]گِلِ خشك را خوار شمرد .

امام على عليه السلام : اى دريغ بر آن بى خبرى كه عمرش بر او حجّت باشد و گذشتِ روزگارانش او را به بدبختى كشاند .

امام على عليه السلام : هركه دينى جز اسلام بجويد به بدبختى گرفتار آيد و دستاويزش از هم گسيخته شود و به رو در افتادن و سقوطش [در عذاب و آتش] سخت باشد و به اندوهِ دراز و عذاب دردناك مبتلا گردد .

امام حسين عليه السلام ـ در دعاى روز عرفه ـ گفت : بار خدايا! كارى كن كه از تو چنان بترسم كه گويى مى بينمت، و با تقوا و ترس از خودت خوش بختم گردان، و با معصيت و نا فرمانيت شور بختم مكن .

امام رضا عليه السلام : قلم تقدير خداوندى بر خوشبختى كسى كه ايمان آورَد و تقوا داشته باشد و بر بدبختى كسى كه ايمان نياورَد و نافرمانى ورزد، رقم خورده است .