مرز بخشندگى

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بخشنده كسى است كه در اموال خود و براى رضاى خدا، بخشندگى داشته باشد . كسى كه در راه معصيت خدا دست و دل باز باشد ، خشم و ناخشنودى خدا را براى خود آورده است. چنين كسى، بخيل ترين مردمان نسبت به خود است، چه رسد به ديگران .

امام على عليه السلام : بخشنده باش اما ولخرج مباش ، صرفه جو باش اما سختگير مباش .

امام صادق عليه السلام : انسان بخشنده، آن ولخرجى نيست كه اموال خود را نابجا حيف و ميل كند ، بلكه بخشنده، كسى است كه زكات و ديگر حقوق مالى را كه خداوند عزّ و جلّ بر او واجب كرده است، بپردازد .

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از حد و مرز بخشندگى ـ فرمود : حقوقى را كه خداوند بر اموال تو واجب كرده است ، خارج كنى و آن را در جاى خودش قرار دهى .

امام صادق عليه السلام : سخاوتمندِ كريم كسى است كه اموال خود را به حق خرج كند .

امام صادق عليه السلام : بخشندگى آن است كه نفْس بنده از طلب حرام صرف نظر كند و هرگاه به مال حلالى دست يافت ، با رضايت خاطر آن را در راه طاعت خداوند عزّ و جلّ خرج كند .

امام صادق عليه السلام : بخشندگى آن است كه بى خواهش كسى صورت گيرد ؛ اما آن بخشندگى كه در مقابل درخواست انجام گيرد ، ناشى از شرمندگى و براى فرار از نكوهش است .

امام صادق عليه السلام : مؤمن در دين نيرومند است . . . و سخاوتش به جا و به حق .

امام عسكرى عليه السلام : بخشندگى اندازه اى دارد كه اگر از آن فراتر رود اسراف است .