الإمامُ عليٌّ عليه السلام :يا كُمَيلُ ، إنّما تَسْتَحِقُّ أنْ تَكونَ مُسْتَقرّا إذا لَزِمْتَ الجادّةَ الواضِحَةَ الّتي لا تُخرِجُكَ إلى عِوَجٍ ، و لا تُزيلُكَ عَن مَنْهجِ ما حَمَلْناكَ علَيهِ و(ما) هَدَيْناكَ إلَيهِ .
امام على عليه السلام :اى كميل! تو زمانى سزاوار آنى كه ]در ايمان [پايدار باشى كه همواره شاهراه روشنى را بپيمايى كه تو را به كج راهه نمى كشاند و از راهى كه ما تو را به آن كشانده ايم و به آن رهنمونت شده ايم، بيرون نمى برد.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ و قد سُئلَ عمّا يُثَبِّتُ الإيمانَ في العبدِ ـ : الّذي يُثَبّتُهُ فيهِ الوَرَعُ ، و الّذي يُخْرِجُهُ مِنهُ الطَّمَعُ .
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از عواملى كه ايمان را در انسان استوار مى سازد ـ فرمود : آنچه ايمان را در آدمى استوار مى كند، وَرَع است و آنچه ايمان را از دل او بيرون مى راند طمع است.
عنه عليه السلام :مَن كَان فِعْلُهُ لِقَوْلِهِ مُوافِقا فأثْبِتْ لَهُ الشَّهادةَ بالنَّجاةِ ، و مَن لَم يَكُنْ فِعْلُهُ لِقَوْلِهِ مُوافِقا فإنّما ذلكَ مُسْتَوْدَعٌ .
امام صادق عليه السلام :هر كس كردارش با گفتارش يكى است، به نجات و رستگارى او گواهى بده و هر كس كردارش با گفتارش سازگار نباشد ايمانش عاريتى است.
عنه عليه السلام :إنَّ اللّه َ عزّ و جلّ هُو العَدْلُ ، إنَّما دَعا الِعبادَ إلَى الإيمانِ بهِ لا إلَى الكُفرِ ، و لا يَدْعو أحَدا إلَى الكُفرِ بهِ ، فمَنْ آمَنَ باللّه ِ ثُمّ ثَبَتَ لَهُ الإيمانُ عندَ اللّه ِ لَم يَنْقُلْهُ اللّه ُ عزّ و جلّ بعدَ ذلكَ مِن الإيمانِ إلَى الكُفْرِ .
امام صادق عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ عادل است . بى گمان او مردم را به ايمان آوردن به خود فراخوانده است، نه به كفر، او هيچ كس را به كفر دعوت نمى كند. پس هر كه به خدا ايمان آورد و ايمان او نزد خدا ثابت باشد خداوند او را از ايمان به كفر باز نخواهد برد.
امام صادق عليه السلام :ايمان مؤمن جز با عمل استوار نمى شود. عمل جزء ايمان است.
عنه عليه السلام :إنّ اللّه َ جَبَلَ النّبيّينَ على نُبُوَّتِهِم فلا يَرْتَدّونَ أبدا ، و جَبَلَ الأوصِياءَ على وَصاياهُم فلا يَرْتَدّونَ أبدا ، و جَبَلَ بعضَ المؤمنينَ علَى الإيمانِ فلا يَرْتَدّونَ أبدا. و مِنهُمْ مَن اُعِيرَ الإيمانَ عارِيةً ، فإذا هُو دَعا و ألحَّ في الدُّعاءِ ماتَ علَى الإيمانِ .
امام صادق عليه السلام :خداوند پيامبران را بر سرشت نبوّتشان آفريد، از اين رو هرگز مرتدّ نمى شوند و اوصيا را بر سرشت وصايت هايشان آفريد، بدين سبب هرگز مرتدّ نمى شوند و برخى مؤمنان را بر سرشت ايمان آفريد، از اين رو هرگز مرتدّ نمى شوند و برخى از مؤمنان هم ايمان عاريتى دارند؛ اينان اگر ]براى استوارى ايمان خود [دعا كنند و در دعا اصرار ورزند، با ايمان مى ميرند.