(وَ الَّذِينَ تَبَوَّءُو الدَّارَ وَ الاْءِيمَـنَ مِن قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَ لاَ يَجِدُونَ فِى صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّآ أُوتُواْ وَ يُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَ مَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَـئكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ) .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : اى مردم، بر شما باد دوستى اهل بيتم ! بر شما باد دوستى حاملان قرآن! بر شما باد دوستى عالمانتان ! با آنان دشمنى مكنيد ، بر آنان حسد مبريد و از آنان عيبجويى مكنيد . هان ! هركه آنان را دوست بدارد ، مرا دوست داشته است و هركه مرا دوست بدارد ، خدا را دوست داشته است . هركه با آنان دشمنى كند ، با من دشمنى كرده است و هركه با من دشمنى كند ، با خدا دشمنى كرده است . هان ! آيا [پيام حق را ]رساندم ؟
عنه صلي الله عليه و آله : أدِّبوا أولادَكُم عَلى ثَلاثِ خِصالٍ : حُبِّ نَبِيِّكُم ، و حُبِّ أهلِ بَيتِهِ ، وقِراءَةِ القُرآنِ ؛ فَإِنَّ حَمَلَةَ القُرآنِ في ظِلِّ اللّه ِ ـ يَومَ لا ظِلَّ إلاّ ظِلُّهُ ـ مَعَ أنبِيائِهِ وأصفِيائِهِ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : فرزندانتان را به داشتن سه صفت ، پرورش دهيد : دوست داشتن پيامبرتان ، دوست داشتن اهل بيت او و خواندن قرآن ؛ زيرا حاملان قرآن ، در روزى كه سايه اى جز سايه خدا نيست ، همراه با پيامبران و برگزيدگان خدا در سايه اش قرار دارند .
عنه صلي الله عليه و آله : أربَعَةٌ أنَا شَفيعٌ لَهُم يَومَ القِيامَةِ : المُكرِمُ لِذُرِّيَّتي ، وَالقاضي لَهُم حَوائِجَهُم ، وَالسّاعي لَهُم في اُمورِهِم عِندَ مَا اضطُرّوا إلَيهِ ، وَالمُحِبُّ لَهُم
بِقَلبِهِ ولِسانِهِ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : من در روز قيامت ، شفيع چهار تن هستم : آن كه فرزندان مرا
گرامى دارد ؛ آن كه نيازهايشان را برآورد ؛ آن كه براى حلّ مشكلاتى كه گرفتارشان ساخته است ، بكوشد ؛ و آن كه با دل و زبان ، دوستشان بدارد .
امام على عليه السلام : دوست ، همچون وصله [بر جامه ]است . پس آن را همانند [و همرنگ ]خود برگزين .
امام على عليه السلام : رفيقِ [سفر ـ كه رفاقتش غالبا كوتاه مدت است ـ نيز] همچون دوست است . پس او را [از جنس] مناسب خود ، انتخاب كن .
امام على عليه السلام : معاشرت با سرآمدان و دانشمندان ، باعث رفعت (بلندى مرتبت) است .
امام على عليه السلام : هر دوستى را كه دوران سختى ، او را نصيب تو ساخته است ، نيك نگه دار .
عنه عليه السلام : أشعِر قَلبَكَ الرَّحمَةَ لِلرَّعِيَّةِ ، وَ المَحَبَّةَ لَهُم ، وَ اللُّطفَ بِهِم .
امام على عليه السلام : براى قلب خود ، لباسى از مهربانى به مردم و لطف و رحمت بر آنان تهيه كن! .
عنه عليه السلام : خَيرُ مَن صَحِبتَ مَن وَلَّهَكَ بِالاُخرى ، و زَهَّدَكَ فِي الدُّنيا ، و أعانَكَ عَلى طاعَةِ المَولى .
امام على عليه السلام : بهترين مصاحبِ تو ، كسى است كه تو را شيفته آخرت كند و به دنيا بى رغبت سازد و در فرمانبرى از خداوند ، ياورت باشد .
عنه عليه السلام : اِصحَب مَن لا تَراهُ إلاّ و كَأَنَّهُ لا غِناءَ بِهِ عَنكَ ، و إن أسَأتَ إلَيهِ أحسَنَ إلَيكَ و كَأَنَّهُ المُسيءُ .
امام على عليه السلام : با كسى مصاحبت كن كه هرگاه او را ببينى ، گويى همواره به تو نيازمند است و اگر به او بدى كنى ، به تو نيكى كند ، گويى كه او بدى كرده است .
امام على عليه السلام : بهترين مصاحبِ تو ، كسى است كه تو را به داورى [كسى] ميان او و تو نيازمند نكند .
امام على عليه السلام : برادرى كه به تو بهره اى رساند ، بهتر از آن برادرى است كه فقط بر شمار دوستانت بيفزايد . همنشين تو از تو بِه بايدتا تو را عقل و دين بيفزايد
عنه عليه السلام ـ فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ ـ : عَلَيكَ بِمُجالَسَةِ أصحابِ التَّجارِبِ ؛ فَإِنَّها تُقَوَّمُ عَلَيهِم بِأَغلَى الغَلاءِ ، و تَأخُذُها مِنهُم بِأَرخَصِ الرُّخصِ .
امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ : با كارآزمودگانْ همنشين باش ؛ زيرا اين تجربه ها برايشان به گران ترين قيمت ، حاصل شده است ، حال آن كه تو آنها را از ايشان به ارزان ترين قيمت ، به دست مى آورى.
امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ : انسان به كمال فضيلت نمى رسد ، مگر آن گاه كه همزمان ، دوست دو كس باشد كه دشمن يكديگرند .
عنه عليه السلام ـ أيضا ـ : أحَبُّ النّاسِ إلَيكَ مَن كَثُرَت أياديهِ عِندَكَ ، فَإِن لَم يَكُن فَمَن كَثُرَت أياديكَ عِندَهُ .
امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ : محبوب ترينِ مردم در نزد تو ، كسى است كه نيكى هاى بسيار در حقّت كرده است . اگر چنين كسى نبود ، آن كسى است كه نيكى هاى بسيارى در حقّش كرده اى .
امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ : با كسى مصاحبت كنيد كه نيكى هاى شما را در حقّ خود ، به ياد مى سپارد و نيكى هاى خود را به شما ، فراموش مى كند .
الإمام الصادق عليه السلام ـ كانَ يَقولُ ـ : اِصحَب مَن تَتَزَيَّنُ بِهِ ، و لا تَصحَب مَن يَتَزَيَّنُ بِكَ .
امام صادق عليه السلاممى فرمود : با كسى مصاحبت كن كه خودت را بدو بيارايى . با كسى مصاحبت مكن كه خود را به تو مى آرايد .
لقمان عليه السلام ـ لاِبنِهِ ـ : أي بُنَيَّ ، واصِل أقرِباءَكَ ، و أكرِم إخوانَكَ ، وَ ليَكُن أخدانُكَ مَن إذا فارَقتَهُم و فارَقوكَ لَم تُعَب بِهِم .
لقمان ـ به فرزندش ـ : پسركم! با خويشانت بپيوند و برادرانت را گرامى بدار . دوستانت كسانى باشند كه هرگاه از آنان جدا شدى و از تو جدا شدند، به سبب آنها بر تو عيب نگيرند .
تاريخ دمشق عن الربيع بن الفضل : مِن قَولِ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ عليه السلام :
تاريخ دمشق ـ به نقل از ربيع بن فضل، از شعرهاى [منسوب به] على بن ابى طالب عليه السلامـ :
الإمام عليّ عليه السلام ـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :
امام على عليه السلامـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :