به دنيا عاشقانه منگريد

امام باقر عليه السلام : چون اين آيه نازل شد كه: «و ديدگانت را به سوى آنچه اصنافى از آنان را از آن برخوردار كرده ايم ، مدوز كه [فقط] زيور زندگى دنياست» ، پيامبر خدا راست نشست و سپس فرمود: «هر كه به دلدارى خدا آرام نگيرد، جانش از حسرت هاى دنيا متلاشى مى شود».

امام على عليه السلام : به دنيا چون زاهدِ دنياگريز بنگر، و به آن ، چونان عاشق شيدا منگر.

امام على عليه السلام : به دنيا چونان زاهد دنياگريز بنگر؛ چرا كه دنيا مقيم و ساكن خود را مى كوچاند، و مرفّه آسوده خاطر را دردمند مى سازد. آنچه از دنيا پشت كرد و رفت ، ديگر به بازگشتش اميدى نيست، و آنچه مى آيد ، دانسته نيست تا بتوان در انتظارش نشست. رنج دنيا ، با خوشى پيوسته است، و بقاى آن به فنا مى انجامد. شادى اش با اندوه آميخته است، و زندگى در آن ، به ناتوانى و سستى منتهى مى شود.

امام على عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
اى عاشقِ دنيا! دنيا رو به ديگرى دارد /
و هر گاه پشتش را به تو نشان دهد ، هر آينه پشيمان خواهى شد .