وأمّا حَقُّ بَصَرِكَ فَغَضُّهُ عَمّا لايَحِلُّ لَكَ وتَركُ ابتِذالِهِ إلاّ لِمَوضعِ عِبَرَةٍ تَستَقبِلُ بِها بَصَرا أو تَستَفيدَ بِها عِلماً ، فَإنَّ البَصَرَ بابُ الاِعتِبارِ؛
حقّ چشمت اين است كه آن را از آنچه بر تو حلال نيست ، فروبندى و مبتذلش نسازى [و به كارش نبرى] ، مگر براى جاى عبرت آموزى كه ديده ات را با آن بينا كنى يا به وسيله آن از دانشى بهره مند شوى ؛ زيرا چشم ، دروازه عبرت آموزى است.