23
پيامبر صلي الله عليه و آله :
اِنَّ اللّه َ يَقولُ : ... وَ لَو اَنَّ قُلوبَ عِبادِى اجْتَمَعَت عَلى قَلْبِ اَسْعَدِ عَبْدٍ لى مازادَ ذالِكَ [ فى سُلطانى جَناحَ بَعوضَةٍ وَ لَوْ اَ نّى اَعْطَيْتُ كُلَّ عَبْدٍ ما سَاَ لَنى ما كانَ ذالِكَ ]اِلاّ مِثْلَ اِبْرَةٍ جاءَها عَبْدٌ مِنْ عِبادى فَغَمَسَها فِى البَحرِ وَ ذالِكَ اَنَّ عَطائى كَلامٌ وَ عِدَتىكَلامٌ وَ اِنَّما اَقولُ لِشَّىْ ءٍ : كُنْ فَيَكونُ ؛
خداوند مى فرمايد : « ... اگر دل هاى بندگانم ، همه يك جا در دلِ خوش بخت ترينبنده ام جمع شوند اين، به مقدارِ بالِ پشه اى بر سلطنت من نمى افزايد و اگر به هر بنده اىآنچه بخواهد ، عطا كنم ، اين نباشد ، مگر همانندِ سوزنى كه بنده اى از بندگانم بردارد ودر دريايى فرو بَرَد ؛ زيرا عطاى من به گفتارى است و وعده ام نيز به گفتارى . به چيزمى گويم : هست شو، پس هست مى شود.
