حديث و آيات: حرمت به نابودى افكندن خود
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في وصيَّتِهِ لابنِهِ الحَسَنِ عليه السلام ـ : و اعلَمْ يا بُنَيَّ ··· أنّكَ طَريدُ المَوتِ الّذي لا يَنجو مِنهُ هارِبُهُ ··· فكُنْ
مِنهُ على حَذَرِ أن يُدرِكَكَ و أنتَ على حالٍ سَيِّئَةٍ ، قَد كُنتَ تُحَدِّثُ نَفسَكَ مِنها بِالتَّوبَةِ ، فيَحُولَ بَينَكَ و بَينَ ذلكَ ، فإذا أنتَ قَد أهلَكتَ نَفسَكَ .
امام على عليه السلام ـ در سفارش به فرزند بزرگوار خود حسن عليه السلام ـ فرمود : بدان اى فرزندم كه··· تو تحت تعقيب مرگى هستى كه هيچ گريزنده اى را از چنگ آن رهايى نيست··· پس، مواظب باش مرگ در حالى به سراغت نيايد كه در حال و هواى گناه باشى و به خود وعده توبه از آن مى دهى،
اما مرگ ميان تو و اين وعده ات فاصله اندازد و آنگاه دريابى كه خودت را به نابودى افكنده اى.