حديث و آيات: نور مؤمنان در قيامت
عنه صلى الله عليه و آله : ثُمّ يقولُ ـ يَعني الرَّبَّ تباركَ و تعالى ـ : اِرفَعوا رُؤوسَكُم ، فيَرفَعونَ رُؤوسَهُم فيُعطيهِم نُورَهُم على قَدرِ أعمالِهِم ، فمِنهُم مَن يُعطى نُورَهُ مِثلَ الجَبَلِ العَظيمِ يَسعى بَينَ يَدَيهِ ، و مِنهُم مَن يُعطى نُورَهُ أصغَرَ مِن ذلكَ ، و مِنهُم مَن يُعطى مِثلَ النَّخلَةِ بِيَدِهِ ، و مِنهُم مَن يُعطى أصغَرَ مِن ذلكَ ، حتّى يَكونَ آخِرُهُم رجُلاً يُعطى نُورَهُ على إبهامِ قَدَمَيهِ يُضيءُ مَرّةً و يَطفأ مَرّةً .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آنگاه او ـ يعنى خداوند متعال ـ مى فرمايد : سرهايتان را بالا گيريد. پس، آنان سرهايشان را بالا مى گيرند و خداوند به اندازه اعمالشان به آنها نور مى دهد؛ به يكى نورى مى دهد به اندازه يك كوه بزرگ كه پيشاپيش او مى دود، به يكى نورى كوچكتر از آن داده مى شود، به يكى نورى داده مى شود كه چون درخت خرمايى به دست مى گيرد و به ديگرى نورى كوچكتر از آن داده مى شود. تا آنكه به آخرين نفر آنها نورى به اندازه شصت پاهايش داده مى شود كه گاه مى درخشد و گاه خاموش مى شود.