حديث و آيات: نويسندگى و شخصيت نويسنده

عنه عليه السلام ـ مِن كتابِهِ للأشتَرِ ـ : اُنظُرْ في حالِ كُتّابِكَ ، فَوَلِّ على اُمورِكَ خَيرَهُم ، و اخصُصْ رَسائلَكَ التي تُدخِلُ فيها مَكائدَكَ و أسرارَكَ بأجمَعِهِم لِوُجوهِ صالِحِ الأخلاقِ ممَّن لا تُبطِرُهُ الكَرامَةُ ، فَيَجترِئَ بها علَيكَ في خِلافٍ لَكَ بحَضرَةِ مَلَأٍ ، و لا تَقصُرُ بهِ الغَفلَةُ عن إيرادِ مُكاتَباتِ عُمّالِكَ علَيكَ ، و إصدارِ جَواباتِها علَى الصَّوابِ عنكَ ، فيما يَأخُذُ لكَ و يُعطي مِنكَ .حديث
امام على عليه السلام ـ در حكم خود به مالك اشتر ـ نوشت : ديگر آن كه درباره دبيران و نويسندگانت به دقّت نظر كن و بهترين آنان را به كارهاى خويش بگمار و [نگارش ]نامه هايى را كه نقشه ها و اسرارت را در آنها مى نويسى، تنها به كسى وا گذار كه بيشتر از همه، واجد اخلاق شايسته و نيك باشد؛ كسى كه احترام تو نسبت به او، سرمستش نسازد و در نتيجه، در حضور بزرگان با تو مخالفت و گستاخى نكند و غفلت و مسامحه كارى او سبب نشود تا در رساندن نامه هاى كارگزارانت به تو كوتاهى كند و از طرف تو، درباره آنچه براى تو مى گيرد يا از طرف تو مى دهد، پاسخهاى درست به آن نامه ها ننويسد.