حديث و آيات: كسى كه غيبتش حرام است
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : ثلاثٌ مَن كُنَّ فيهِ أوجَبنَ لَهُ أربَعا علَى الناسِ : مَن إذا
حَدَّثَهُم لم يَكذِبْهم، و إذا خالَطَهُم لم يَظلِمْهُم ، و إذا وَعَدَهُم لم يُخلِفْهُم ، وَجَبَ أن يَظهَرَ فِي الناسِ عَدالَتُهُ ، و يَظهَرَ فيهِم مُرُوَّتُهُ ، و أن تَحرُمَ علَيهِم غِيبَتُهُ ، و أن تَجِبَ علَيهِم اُخُوَّتُهُ .
امام صادق عليه السلام : سه چيز است كه در هر كس باشد چهار چيز را بر مردم در قبال او واجب گرداند: كسى كه هرگاه به مردم سخنى بگويد، دروغ نگويد و هرگاه با آنان
رفت و آمد داشته باشد، به ايشان ستم نكند و هرگاه وعده شان دهد خُلفِ وعده نكند، لازم است كه عدالتش در ميان مردم آشكار شود و مروّتش در ميان آنان هويدا گردد و غيبت از او بر مردم حرام باشد و برادرى كردن با او بر آنان واجب آيد.