حديث و آيات: پرهيز از آنچه موجب پوزش خواهى است
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ لَمّا سَألَهُ أبانُ الأحمَرُ عَن عِلّةِ تَسمِيَةِ فِرعَونَ ذا الأوتادِ ـ : لأنَّهُ
كانَ إذا عَذَّبَ رَجُلاً بَسَطَهُ عَلَى الأرضِ عَلى وَجهِهِ ، و مَدَّ يَدَيهِ وَ رِجلَيهِ فأوتَدَها بِأربَعَةِ أوتادٍ في الأرضِ ، و رُبَّما بَسَطَهُ عَلى خَشَبٍ مُنبَسِطٍ ، فوَتَّدَ رِجلَيِهِ و يَدَيهِ بِأربعَةِ أوتادٍ ، ثُمّ تَرَكَهُ عَلى حالِهِ حَتّى يَموتَ .
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش ابان احمر از علّت نامگذارى فرعون به ذوى الاوتاد (دارنده ميخها) ـ فرمود :
چون وقتى مى خواست مردى را شكنجه دهد، او را روى زمين دمر مى خواباند و چهار دست و پايش را به زمين ميخكوب مى كرد. گاهى اوقات هم او را روى يك تخته پهن دراز مى كرد و چهار دست و پايش را به تخته ميخكوب مى كرد و او را به همان حال مى گذاشت تا مى مرد.