حديث و آيات: علت انكار خدا
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : وَ لَعَمْري ، ما اُتيَ الجُهّالُ مِن قِبَلِ رَبِّهِم ، و إنَّهُم لَيَرونَ الدَّلالاتِ
الواضِحاتِ و العَلاماتِ البَيِّناتِ في خَلْقِهِم ، و ما يُعايِنونَ مِن مَلَكوتِ السَّماواتِ و الأرضِ ، و الصُّنْعِ العَجيبِ المُتْقَنِ الدّالِّ على الصّانِع ، و لكنَّهُم قَومٌ فَتَحوا على أنْفُسِهم أبْوابَ المَعاصي و سَهَّلوا لَها سبيلَ الشَّهَواتِ ، فغَلَبَتِ الأهْواءُ على قُلوبِهِم ، و اسْتَحْوَذَ الشَّيطانُ بظُلْمِهِم علَيهِم ، و كذلكَ يَطْبَعُ اللّه ُ على قُلوبِ المُعْتَدينَ .
امام صادق عليه السلام : به جان خودم سوگند كه خداوند، [ در مورد اين] مردمانِ نادان (خدا
نشناس) خداوند كوتاهى نكرده است . آنان دلالتهاى آشكار و نشانه هاى روشن را در آفرينش خود مى بينند و ملكوت آسمانها و زمين و آفرينش شگفت آورى را كه در كمال اتقان و نظم است و بر وجود آفريدگار دلالت دارد مشاهده مى كنند، اما آنان، مردمانى هستند كه درهاى گناهان را به روى خود گشودند و راه شهوتها را بر خويش هموار كردند و در نتيجه، هواهاى نفس بر دلهايشان چيره گشت و به سبب ستمى كه بر خويش روا داشتند، شيطان بر آنان مسلّط گشت و خداوند اين چنين بر دلهاى متجاوزان مُهر مى نهد [و در نتيجه خدا را نمى شناسند] .