حديث و آيات: 102. عدل الهى

امام صادق عليه السلام: ... وَ لَوْ كانَتِ النِّيّاتُ مِنْ اَهْلِ الْفِسْقِ يُؤْخَذُ بِها اَهْلُها، اِذا لاَُخِذَ كُلُّ مَنْ نَوَى الزِّنا بِالزِّنا، وَ كُلُّ مَنْ نَوَى السَّرِقَةَ بِالسَّرِقَةِ، وَ كُلُّ مَنْ نَوَى الْقَتْلَ بِالْقَتْلِ، وَ لكِنَّ اللّه َ عَدْلٌ حَـكيمٌ، لَيْسَ الْجَوْرُ مِنْ شَاْنِهِ، وَ لكِنَّهُ يُثيبُ عَلى نيّاتِ الْخَيرِ اَهْلَها، وَ اِضْمارهِم عَلَيْها، وَ لايُؤاخِذُ اَهْلَ الْفُسوقِ حَتّى يَفْعَلوا؛ حديث
اگر فاسقان به نيّت هايشان بازخواست مى شدند، در اين صورت، هركس نيّت زنا مى كرد، به زنا و هركس نيّت دزدى مى كرد، به دزدى و هر كس نيّت كشتن مى كرد، به كشتن بازخواست مى شد، ولى خداوند، عادل حكيم است و ظلم، از شأن او به دور است، امّا نيكوكاران را بر پايه نيّت هاى خوبشان و بر پايه نيّت هاى خوبى كه پنهان داشته اند، پاداش مى دهد و بدكاران را تا زمانى كه كار بد انجام نداده اند، باز خواست نمى كند.