إنّ العبدَ إذا اختارَهُ اللّهُ عزّ وجلّ لاُمورِ عبادِهِ شَرحَ صَدرَهُ لذلكَ ، وأودَعَ قلبَهُ يَنابِيعَ الحِكمةِ، وألْهَمهُ العِلمَ إلهاما ، فلَم يَعْيَ بعدَهُ بجوابٍ ولا يَحيرُ فيهِ عنِ الصّوابِ؛
هرگاه خداوند عز و جل بندهاى را براى [اداره ]امور بندگانش برگزيند براى اين امر به او شرح صدر عطا مىكند، چشمههاى حكمت را در دلش جارى مىسازد و به او علم و دانش الهام مىفرمايد كه از آن پس، از پاسخ هيچ چيز درنمىماند و در يافتن راه درست سرگردان نمىشود.
الكافي : ج١ص٢٠٢ ح١
