ايمان و سرگرمى

امام على عليه السلام : مؤمن از سرگرمى به دور و با كارهاى جدّى دمخور است.

امام على عليه السلام ـ در وصف مؤمن ـ فرمود : وقتش پُر است.

امام على عليه السلام : شگفتا از [عمر و عاص] پسر آن زن بد كاره! در ميان شاميان شايع كرده كه در من لودگى است و مردى بازيگوش هستم و كارم شوخى و بازى است! او سخن نادرستى گفته و به گفتارى گناه آلود، زبان گشوده است··· هان! به خدا سوگند كه ياد مرگ مرا از بازى باز مى دارد و فراموش كردن آخرت، او را از گفتن حق باز مى دارد.

امام حسن عليه السلام : مؤمن ، سرگرمى نمى كند تا در نتيجه غافل گردد. پس چون [لحظه اى در كار خود ]بينديشد اندوهگين شود.

امام صادق عليه السلام ـ درباره كسى كه براى سرگرمى دنبال شكار مى رود ـ فرمود : مؤمن، فرصت چنين كارهايى را ندارد
آخرت جويى او را از سرگرمى باز داشته است . . . مؤمن به هيچ يك از اين كارها نمى رسد، او را چه به سرگرمى ها؟! كارهاى لهو و سرگرم كننده، سخت دلى مى آورد و نفاق بر جاى مى گذارد.

بحار الأنوار ـ به نقل از صفوان جمال ـ : از امام صادق عليه السلام از دارنده مقام امامت سؤال كردم. حضرت فرمود : دارنده اين مقام سرگرمى و بازى نمى كند. در اين هنگام ابو الحسن، موسى، كه كودك بود وارد شد. او با خود بزغاله اى مكّى داشت و مرتب به او مى گفت: پروردگارت را سجده كن. حضرت صادق عليه السلام او را در آغوش كشيد و فرمود: پدر و مادرم فداى كسى كه سرگرمى و بازى نمى كند.

مجمع البيان: از معمر نقل شده كه گفت: كودكان به يحيى [نبى] گفتند: بيا با هم بازى كنيم. يحيى گفت: ما، براى بازى آفريده نشده ايم. از اين جاست كه خداوند درباره او فرموده است: «و از كودكى به او حكمت داديم». اين مطلب از حضرت رضا عليه السلام روايت شده است.