نكوهش برگرفتن از دنيا پيش از نياز

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : دنيا و هرچه در آن مى باشد ملعون است مگر آنچه به واسطه آن خشنودى خدا طلب شود .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : دنيا و هرچه در آن مى باشد ملعون است، مگر آنچه در دنيا در راه خداوند عزّ و جلّ استفاده شود .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : دنيا را براى اهلش وا گذاريد ؛ زيرا هر كه از دنيا بيش از حدّ كفايت خود برگيرد ، نادانسته ، مرگ خود را شتاب بخشيده است .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ كس از ما ، از پيشينيان و پسينيان ، نيست مگر آن كه در روز قيامت آرزو مى كند كاش از دنيا بيش از قوتش به او داده نمى شد.

امام على عليه السلام : بدانيد كه دنيا سرايى است كه هيچ كس از آن به سلامت نمى رهد ، جز با دل بركندن از آن . و هيچ كس به واسطه كارى كه براى دنيا كند ، نجات نمى يابد . مردم براى آزمايش، گرفتار دنيا شده اند . آنچه را از دنيا به خاطر دنيا برگرفتند از دستشان برود و بايد حساب پس دهند و آنچه را از دنيا براى غير آن (آخرت) به دست آوردند، به آن برسند و هميشه با آنهاست .

امام على عليه السلام : اندكِ دنيا ، بهتر است از بسيار آن و آنچه به قدر كفايت باشد ، شايسته تر است از آن مقدار كه به نابودى آدمى انجامد .

امام على عليه السلام : متاع دنيا ، همچون خرده ريز و بى ارزش است و مال و ميراثش گل و لاى و لجن . به قدر كفاف از آن برگرفتن، بهتر است از جمع كردن آن . دل بركندن از آن آرام بخش تر است تا دل بستن به آن. فزون خواه، محكوم به فقر و درويشى است و دنيا گريز، در آرامش و آسودگى .

امام على عليه السلام ـ به مردى كه از نيازمندى خود نزد او شِكوه كرد ـ فرمود : بدان كه هر چه از دنيا بيش از قوت و نيازت به تو رسد تو خزانه دار آن براى ديگران هستى .

امام على عليه السلام : در دنيا بيش از احتياج نجوييد و بيش از كفاف از آن نخواهيد .

امام زين العابدين عليه السلام : دنيا دو گونه است : دنياى بلاغ . و دنياى ملعون.

امام صادق عليه السلام : خداوند متعال به موسى عليه السلام وحى فرمود : دنيا سراى كيفر است ؛ در آن، آدم را، به سبب خطايى كه از او سر زد كيفر دادم و دنيا را ملعون قرار دادم و هرچه در دنياست ملعون است، مگر آنچه براى من باشد .

امام صادق عليه السلام ـ در زيارت وداع امام حسين عليه السلام ـ گفت : خدايا! نه چندان دنيا را بر من زياد گردان كه با سرگرم شدن به زيباييهاى شگفت آور و فريفته شدن به درخشندگى زيورهاى آن، از ياد تو باز مانم و نه چندان در تنگنايم قرار ده كه رنج آن به كار من [براى آخرت ]لطمه زند و همّ و غم آن ، سينه ام را آكنده سازد . از دنيا آن اندازه به من ده كه از بندگانِ بدت بى نياز مانم و به سبب آن به خشنودى تو دست يابم .

امام صادق عليه السلام : لقمان به فرزندش گفت : از دنيا به قدر كفاف برگير و آن را رها مكن چندان كه نانخور (سربار) مردم شوى و در آن چندان فرو مرو كه به آخرتت زيان رساند .

امام صادق عليه السلام : اگر توانى از دنيا به چيزى دست نيابى كه فردا[ى قيامت] از آن باز خواست شوى ، اين كار را بكن .

بحار الأنوار ـ سلمان فارسى رضى الله عنه هنگام مرگ اظهار تأسف و دريغ كرد . سؤال شد : اى ابو عبد اللّه ! از بهر چه افسوس مى خورى؟ گفت ـ : اندوه و افسوسم براى دنيا نيست ، بلكه چون پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به ما سفارش كرد و فرمود : بايد قوت روزانه هر يك از شما به اندازه ره توشه يك مسافر باشد ، من با اين همه اثاثيه اى كه پيرامونم هست مى ترسم از دستور آن حضرت تخطّى كرده باشم. و سپس با دستش به اثاث خانه اش اشاره كرد و گفت : آن ديگ و شمشير و جام .