الف ـ سراى ماندن

امام على عليه السلام : زنهار كه سراى ماندن و آن جايگاهِ پاكانِ نيك سرشت و اولياى نيكوكار را به فريب [ ـِ شيطان] از كف بدهى ؛ سرايى كه قرآنْ آن را وصف كرده و اهلش را ستوده ، و خداوند سبحان ، تو را به آن رهنمون شده و تو را به سوى آن فرا خوانده است!

امام على عليه السلام : دنيا ، [در حقيقت،] سراى گذر است و آخرت ، سراى ماندن . پس ، از گذرگاه خود ، براى قرارگاهتان توشه برداريد.

امام على عليه السلام : دنيا [در حقيقت] ، سراى گذر است و آخرت ، سراى ماندن . پس ، از گذرگاه خود ، براى قرارگاهتان توشه برگيريد و پرده هايتان را در نزد كسى كه رازهاى شما را مى داند ، ندريد.

امام على عليه السلام ـ در توصيف بهشتيان ـ : آنان گروهى هستند كه همواره از كرامت [الهى] بهره مندند ، تا آن گاه كه در سراى ماندن فرود آيند و از جابه جايى سفرها آسوده گردند.

امام على عليه السلام : آخرت ، سراى ماندن شماست . پس ، آنچه را براى شما مى ماند ، براى آن سرا آماده سازيد.

امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعاى روز سه شنبه ـ : بارخدايا! دينم را برايم درست گردان ؛ چرا كه آن ، نگهبان امور من است ، و آخرتم را برايم درست گردان ؛ چرا كه آن ، سراى ماندن من و گريزگاه من از همسايگى با فرومايگان است .

امام زين العابدين عليه السلام : اى گروه ياران من! دنيا سراى گذر است و آخرت ، سراى ماندن . پس ، از گذرگاه خويش براى اقامتگاهتان توشه برگيريد.

امام باقر عليه السلام : آخرت ، سراى ماندن است و دنيا سراى رفتن و نيست شدن ؛ امّا اهل دنيا اهل غفلت اند .