ط ـ دنيادوستى با آخرت دوستى جمع نمى شود

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : دنياطلبى به آخرت زيان مى زند و آخرت طلبى به دنيا لطمه مى زند. شما به دنيا زيان بزنيد كه آن به زيان زدن ، سزاوارتر است.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هر كه دنيايش را دوست بدارد ، به آخرت خود زيان مى رساند، و هر كه آخرتش را دوست بدارد ، به دنياى خويش زيان مى زند . پس، شما آنچه را ماندگار است ، بر آنچه فناپذير است ، ترجيح دهيد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هر كه دنيا را دوست بدارد ، هراس آخرت از دلش مى رود . خداوند به هيچ بنده اى علمى نداد و آن علم بر دنيادوستى او نيفزود ، مگر آن كه از خداوند متعال دورتر شد، و خشم خداوند متعال بر او فزونى گرفت.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هر كه دنيايش را دوست بدارد و بدان شادمان گردد ، ترس آخرت از دلش مى رود.

عيسى عليه السلام ـ در اندرزهايش ـ : به حق به شما مى گويم: هر كه زراعتش را از علف هاى هرز پاك نكند ، علف هايش بسيار مى گردد ، چندان كه همه زراعت را فرا مى گيرد و تباهش مى كند. همچنين كسى كه دنيادوستى را از دلش بيرون نكند ، همه دلش را فرا مى گيرد تا جايى كه ديگر مزه آخرت دوستى را نچشد.

عيسى عليه السلام : دوستى دنيا و آخرت ، در دل هيچ مؤمنى نمى گنجند ، چنان كه آب و آتش در يك ظرف نمى گنجند.

امام على عليه السلام : جوينده دنيا، آخرت را از دست مى دهد و مرگ ، او را در مى رسد و ناگهان او را فرو مى گيرد، و از دنيا جز به آنچه قسمت اوست ، نمى رسد.

امام على عليه السلام : كسى كه دنيا مطلوب او باشد ، به آخرت دست نمى يابد.

امام على عليه السلام : هر كس چيزى از دنيا را به دست آورد ، بيشتر از آنچه به دست آورده ، از آخرت از دست مى دهد.

امام على عليه السلام : هر كس خواهان تجمّلات دنيا باشد ، زندگى جاويدان مطلوب را از دست مى دهد.

امام على عليه السلام : خواهانِ جمع ميان دنيا[ى نكوهيده] و آخرت بودن ، از نيرنگ هاى نفْس است.

امام على عليه السلام : با برگزيدنِ دوستى دنياست كه آدميان به سوء عاقبت ، گرفتار مى شوند.

امام على عليه السلام : آخرت و دنيا[ى نكوهيده] ، با هم جمع نمى شوند.

امام على عليه السلام : با وجود دنياخواهى، كار براى آخرت ، سودى نمى بخشد.

امام على عليه السلام : كسى كه سرگرم دنياست ، چگونه براى آخرت كار كند؟!